Gökten yere inse melekler

Bağışla beni anam!

Yanlış hayata imza atmışım

Hem seni, hem kendimi yakmışım

Renklerin arasından ben karayı seçmişim!

*

Bir kabusmuş gördüğüm, rüya sanmışım

Yalnız gökyüzüne bakmışım

Yıldızları bereketim, talihim bilmişim

Ay’ı görmüş, ay gülüşlü yar demişim

Şafakta güneşi görmüşüm

Hayat ne parlak, ne aydınlık

Ne büyük bir nimet bu sonsuzluk demişim!

*

Yanılmışım be anam!

Göğümün beyaz bulutuna aldanmışım

Mutluluk pamuklar içinde yaşıyor sanmışım

Yeryüzüne bakmamışımki hiç

Ayağım çamura saplanmış, görmemişim

Ben bu dünyayı hep gökyüzü bilmişim

Tek celsede ölmeliyken

Ben yavaş yavaş ölmüşüm be anam!..

*

Dürüstlükten, doğruluktan başka bir şey öğretmemişsin

İyilik ve güzellikle yıkayıp koymuşsun bu kalbi içime

Vicdanınla yaşa demişsin, “alnın açık, yüzün pak”...

Maskelerle gizlenen gerçek yüzlerden hiç söz etmemişsin

Aşkın yalan gülüşlerine sen de aldanmışsın

Sen de yanılmış, kandırılmışsın be anam!..

*

Şimdi sen beni dinle, kulak ver sesime:

*

Duldasızsan; yağmur yağmasa da ıslanırsın

Fırtına çıkmasa da savrulur, alt-üst olursun

Kar düşer saçlarına, ağarırsın

Gök gürler, şimşek çakar, ateşler saçılır dört yanına

Gökyüzü şaka yapıyor sanırsın

Aklından gerçeği silersin

Yerle yeksan olur dünyan, yıkılırsın...

*

Sen bunları görmemişsin

Bu yaşamı sen de tanımamışsın be anam!..

Keşke daha iyi okusaydın hayatın entrikalarını da

Takılmasaydı eteklerim evrenin çarkına!

Ne düzenin oyunlarını tanısaydı

Ne sahte yüzlerin ışığını arasaydı bu gözler

Yavaş yavaş küçülseydi kötüler, kötülükler aklımda

İşte o zaman, karanlıkta boğulmazdı iyilikler

Gökte değil, yerde dolaşırdı melekler anam!..

*

Rukiye Çelik

29 Ocak 2015/ANKARA