Güneş her koşulda karanlığı boğar

Ne saçın ağarmasından

Ne kalbin ihtiyarlamasından

Ne yüreğin tortu tutmasından

Ne de saçaklarda buz birikmesinden

Korkmalı insan...

Rüzgarın doğaya hükmetmesinden

Toprağın tohumuna el gibi bakmasından

Tarlada başağın boynunu bükmesinden

Ağacın meyvesiz kalmasından

Hormonun mutfağı istilasından

Vücudun zehir depolamasından

Ormanların küle dönmesinden

Denizlerde suyun tükenmesinden

Ve doğanın kuyusunu kazanlardan

Korkmalı insan!..

Dünyayı yörüngesinden çıkaranlardan

Bölen, parçalayan, düzeni bozanlardan

Haramı nefsine helal bilenlerden

İnsanı insana öldürtenlerden

Hırsına yenik düşen, zulmü kendine hak görenlerden

Tutulmuş aydan, parlamayan yıldızdan

Işığı çalınmış güneşten

Korkmalı insan!..

Mevsimsiz şehirlerden

Gökteki kara bulutlardan

Yolcusuz yollardan

Taşlaşan kentlerden

Işıksız sokaklardan

Yükselen kapkara dumanlardan

Korkmalı insan!..

Ey insanoğlu!

Tut ki; korktun bu korkulardan

Karanlığa gömdün kendini

Her biri hançer oldu

Saplandı bağrına bu korkular...

Korkuyla yaşanır mı?

İyi düşün...

Sen korku tanımazsan, daha çok büyürsün

Sen büyüdükçe düşlerin büyür

Kocaman olur dünyan

Yeryüzü aydınlanır, gözlerin gerçeği görür

İyilikler, kötülükleri söndürür...

Cumhuriyet’in büyür

Bayrağın dalgalanır

Atatürk yerinde rahat uyur

Pırıl pırıl parlar devrimlerinin ışığı

Türklüğünle, dilinle övünürsün

Bu vatan benim, bu millet ülkemin dersin

Allah’tan korkarsın; çalmazsın, hak yemezsin

İşte o zaman;

Korkular senden korkar

Senden korkar, korkutanlar

İnan bana;

Her zaman,her yerde

Ve her koşulda, güneş karanlığı boğar...

Rukiye Çelik

28 Aralık 2014/ANKARA