Gölgeler

I

Gölgeler vardı yatağımın içinde sen gibi yatan

Sarılır da uzanırdım gölgeden saçlarını okşayarak

Lavanta kokardı ak boynu gölgemin tıpkı sen

Gölgemi çekip aldılar seni aldıkları gibi yanımdan.

II

Kumkapı meyhanelerinde kadeh kaldırdım gölgeme

Güldü, gözlerinin içi güldü tıpkı sen

Bir yudum içti kadehte dudak izi kaldı

Sarhoş oldu çok güldü tıpkı sen.

III

Şimdi mazide kalan ne varsa hepsi gölge

Annem, babam, çocukluğum ve gençliğim

Ardıma dönüp baksam gölgeler ordusu

İçinde bir tek seni sevdiğimin korkusu.

IV

Gölgeler de hayâller gibi var mıdırlar kimbilir?

Yoksa varolanlar bir zaman sonra gölge mi olurlar?

Biliyorum gün gelir bu can da bir gölge olur

Gölgem gölgene düşer buluşur karanlık odalarda.