Gönül tenceresi

Gün geçiyor be güzellik…

Gün geçiyor…

Akşamlar sabaha, sabahlar akşamlara sevdalı olduktan sonra gün geçiyor…

Geçmeyen yüreğe yansıyan gün izleri…

Sen gelirken yanında bir tutam umut getir.

Bir tutam saf sevda…Bir tutam sevgi getir, dostluk getir en seçkin tanelerden.

İnsanın yüreği kararıveriyor yaşarken unutulunca…

Yaşarken unutanlara bir tutam vefa getir.

İnsanın yüreği soluveriyor, çiçekleri sulanmayınca…

Bir tutam güneş getir, bir can suyu yüreğinden.

Bir özlü nefes getir, nefes alsın özlemim…

Harman etsin yüreğim, getirdiğin her şeyi…

Suyu, sevdayı, dostluğu, vefayı katıp karıştıralım iyice.

Altına ateş diye sürelim kederleri, yansınlar alev alev…

Bu günde aşsız koymayalım tenceremizi.

Sevilmekten korkup, köşe bucak kaçanların kararttığı gönül tenceresini…

Bir gün, evet... bir gün gelip de diyecekler bir kaşık, bir kaşık sevgi…

Ama bulamazlar ki be güzellik…

Yüreğe yansıyan gün izinden başka ne kalacak ki baki, tencerenin kara izinden başka ne kalacak ellerinde…

Yürek çarparken, nefes alırken bilmeli insan insanın kıymetini…

lillo