Görünmeyen kahramanlar

'' GÖRÜNMEYEN KAHRAMANLAR ''

12 Eylül 2010 tarihli Vatan Gazetesi'nde 5'inci sayfasında sağ üst köşede , çok sevdiğim, çok saygı duyduğum, uluslararası yazar, müzisyen, yönetmen, besteci, sanatçı Sayın Zülfü LİVANELİ' nin köşe yazısını okuduğumda farklı duygularla doldu içim.

U2 konserinin ardında yer alan, işini aşkla yapan personellerinin performanslarını gözlemleyip bizlere aktarmış. Sahnede yer alan dört ünlünün başarısının ardındaki görünmeyen kahramanları tanıtmış bize. Batı toplumlarının iş ve profesyonellik anlayışlarını anlayabilmemez için sanırım onlarla bire bir çalışmamız lazım. Bunu neden söylüyorum dışarıda bulunmuş, çalışmış insanlarımızın aktardıkları gözlemlerden. Bir çok davranışlarını beğenmesek de, bize soğuk, acımasız, katı gelse de, yaptıkları başarılı ve süreğen işleri gözlemlemekten zarar gelmez .İyi örnekler bize de iyi gelir.

U2 'nin konserinde Sayın Zülfü Livaneli'nin sahne almasındansa ancak sevinç duyarız. Köşe yazısının son bölümündeki üzüntüsüne de katılmamak elde değil. 4 / Eylül / 2010 tarihinde Ankara Anıttepe ve cıvarında verdiği konserde 70.000 kişiyle birlikte söylediği şarkıların ve görünmeyen kahraman kalabalığın, U2 '' deki izleyenlerden daha az değerleri olmadığıydı.

Burada medyaya sitem ediyor haklı olarak. Bir kişiye belli ya da belirsiz sebeplerden kızabilirsiniz. Ama işini aşkla yapan aynı zamanda kitleleri peşinden sürükleyip, O'nlara hep birlikte şarkılar söyletebilen bir sanatçıya, hem de kendimizden bir sanatçıya en az U2 kadar hatta ondan da fazla ilgi göstermelisiniz.

U2 bile şaşırmış dinleyici korosuna, buna da sevindim. Keşke yine gelseler, yine değerli sanatçılarımızın ve bizim görünmeyen kahramanlarımızın çoşkularını görseler.

Daha önce 500, 000 kişiye ve kişiyle konser vermiş Sayın Zülfü Liveneli' ye de moralinizi bozmayın sizin değerinizi bilenler biliyor, şarkılarınızı duyup da tüyleri diken diken olmayan kaç kişi vardır diyorum. Saygılarımla.