Gülümsediğimiz bütün zamanlar için...

Sabah çalar saatin alarmı Şengül'ü derin ve oldukça yorgun bir uykudan uyandırdı.

Gözlerini yarı açtığında saat dokuzdu, çiçek desenli yorganını üzerinden atarken odasına dolan güneş ışığına bakıp gözlerini kırpıştırdı. Ah, kalbindeki o sızıyı hatırladı.

''Şu sıkıntılar bir bitse'' diye geçirdi içinden... ''Kalp kalbi ne zaman anlıyacak?''

Herkesin derdi vardı ama o herkesten de dertliydi.. Öyle geliyordu ona..

Hem; kimin derdi kendine büyük gelmiyordu ki?..

Yürek yangınsız olur mu?

Gözümüz görmekten, kulağımız duymaktan, dilimiz konuşmaktan zarar görünce üç maymunu oynamak cazip geliyor hepimize..

İyilerle kötülerin savaşında ne yazık ki kaybeden yine insanlık oluyor..

Bu bir gölge oyunu ve kötüler kazanmak için güneşin batışını bekliyor...

Ne garip, her şeye rağmen yine de gülebiliyoruz.

''Başka yolu yok'' der gibi.

Uçan kuşu, açan çiçeği düşünüyor ve anlık da olsa mutlu olabiliyoruz.. Olmalıyız da!

Bu zamanın keşmekeşinde; inancımızdan, ailemizden ve yüreğimizdeki sevgiden başka ne kaldı ki geriye?

Onun için; büyük bir sabırla ve hiç durmadan hergün bir adım ileriye...

Gülümsediğimiz bütün zamanlar için..

.......

Gönül Notum: Sevgili Şengül Selvi'ye Sevgilerimle...

.......

''Melekler Yüreğinizden Öpsün''

Sabiha Rana