Gün Eksilmesin Penceremden-Cahit Sıtkı Tarancı

Yatağımda yatıyorum. Birazdan öleceğimi biliyorum. Ben ölecek adam değilim! 

Kapımı çalıp durma ÖLÜM, açmayacağım kapımı!

Engin Yüksel sahnede. Sahne İzmir! Yanımda AŞK! Aşksız Cahit Sıtkı Tarancı olabilir mi? O bir aşk adamı. Hani nerede o "Beşiktaşlın"?

Her gün yavaş yavaş eksiliyorsun pencerenden....

Paris! Almanlar geldi!?! Kaç!...Bisikletle kaçıyorum. Neler gördüm neler!...Yazamam! Sonra belki kağıda dökerim. Savaş, berbat!

Neyse, memleketimdeyim. Sıkılıyorum. Ben hep sıkıldım zaten. Sıkılmadan yaşamak nasıl bir şey?

"....

Memleket isterim

Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;

Olursa bir şikayet ölümden olsun."

Ölmekten korktum. Bu dünyada ölmekten kim korkmaz ki?! Hem yaşamak....Hani benim kadınım...Yaş otuz beş, demek istemiyorum henüz, daha kurulacak çok sofra var, Abbas!...

1. Not: Şairleri, şairlerin "o" dünyasına girerek anlamak, ah anlayabilmek...."Akşam diyordun işte oldu akşam."

2. Not:

....

Ben aşk adamıyım,

Sevmeye geldim insanları,

Gönlümle, elimle, kafamla sevmeye;

Hesapsız, karşılıksız,

Ayrılık gayrılık gözetmeden

....

3. Not: Kapı öyle veya böyle açılıyor ya da sen açıyorsun; bitiyor.

Ş.Y.