Gündelik Değersizlikler

“Ben birisine muhtacım. Beni kurtaracak birisine. Bana, beni bırakmayacak beni daima meşgul edecek birisine.”

Behçet Necatigil, bir mektubunda böyle düşünür.

Şairin geçenlerde elime geçen bu mektubu karşısında; insanın ilkeleri uğrunda, disiplinli çalışması uğrunda neleri feda edeceğini daha iyi belledim.

Edebiyat ve sanat dışında her şeye mesafe koymanın içimdeki tedirginliği böylece hafifledi hatta beni yüreklendirdi…

Duyarlılıktan yaratıcı olmaya doğru giden yolun, yaşamı algılama biçiminden geçtiği yadsınamaz bir gerçektir.

Daima bir eylemlik içinde olmak ve bu eylemlerde yüreklilik gösterisi yaparak değer verilen insanın yanında yer almak gerçek bir “hayat arkadaşı” tanımıdır.

Beni unutturmadan beni meşgul edecek birisi demek; somut bir sorumluluk alabilecek kişi; duyuşu ve anlayışı ile de görüş açımın içinde olacak kişi demektir.

Saatli Maarif Takvimi’nin arka sayfasında özel hayatımız hakkında kısa, fakat ironik bir saptama not edilmiş:

Alelâde bir şey beğenirken üzerinde ne kadar titizlikle durur, bazen ne kadar düşünürüz.

Hâlbuki bir hayat meselesi demek olan evlenmeyi çok kolayca başarırız.

Çinlilerin bir sözünü unutmayalım:

“Bir dakikada işlenen bir hata bazen bütün hayatı kederle doldurur.”

Temel uygarlık düzeyi bilincine ulaşmak; insanın anlaşması, insanın insanlaşması, insanın insana değer vermesi, paylaşım zihniyeti içinde zihni açık tutmasıdır.

Paylaşmak, anlaşabilmek bir beceri bir marifettir.

Temel uygarlık düzeyine ulaşmaksa ön yargının sultasından uzak bir düşünce tarafsızlığı ile gerçekleşir.

Eğitim işlerini yürüten öğretmenler arasında da sokaktaki vatandaşta da hatta eşler arasındaki diyaloglarda da önyargının ayak izleri göze çarpmakta.

Sosyolog Erdal Atabek, “Ön yargılar saldırmak için bahane arar.” der.

Karşımızdaki insanı aşağılamak, birey olarak değer vermemek, o insanı yok etmek istemektir ön yargı.

Ön yargı, kıskançlık, aşk, bencillik gibi insanın eğitilmesi zor meşrepleridir.

Şairin dediği gibi hakikat sekiz köşelidir. Herkes hakikatin kendine göresini görüyor.

Ne diyordu Necatigil, beni meşgul edecek birisine muhtacım.

Şiir inceliğinde bir yürek arayışı..

Şiirden yoksun bir toplum, incelmeyi öğrenememiş toplumdur.