Gündüze hasretlik

Tam dokuz aydır
Tamı tamına on dokuz ay sonra hem de
Uyumuyorum geceleri
Her gün doğup batan güneşin
İnsanoğlunu aldatmasından ziyade
Alıştım ben her gece doğmayan ayın sadakatine
Bana seni unutturuyor

Bir bebek var ayaklarımda sallıyorum geç vakit
Annesinden önce doğmuş
Almış başını gidiyor bir dedikodu
Babasını sormasınlar bile
Bana seni hatırlatıyor

Herkes biliyor yine de nafile
İki cinsten kalan bir hatıra
Hüzünlü bir maziden
Biraz senden biraz benden

Adını koyamadım ama
Geceleri düşünmüyor da değilim
Pek de şaşırmadım bu halime
Geceleri hep düşünürüm ya ben
Biraz bizi o sevişmeleri

Gündüzleri uyuyorum ben
Oysa gezeliyor yerime
Korkmuyor da değilim hani
Geceleri hep korkarım ya ben
Daha da büyüyor
Ve de gün geçtikçe benziyor
Gidişlere o tükenişlere