Gurbette olmak çok zor çok...

Geçtiğimiz aylarda kızkardeşim dört yıllık bir beklemenin ardından muhteşem bir güzellikle evlendi.. Her genç kız evlenirken, evden ayrılırken anne babanın yüreğinden de bir parça kopar. Babaların ağlamalarına hiç alışık olmayan bizler böyle günlerde babaları ağlarken görürüz.....

Fakat benim annemle babam bu kez ağlamadılar!!!!

Nedeni ise kardeşim evlenince nişanlısı iş gereği Azerbaycanda olduğu için oraya gelin gidecekti... İki senelik nişanlılık döneminde oraya gidilecek diye beklendi ona göre hazırlıklar yapıldı... Bu süre içinde de annemle babam tabi bizlerde kardeşim uzaklara gidecek diye çok üzüldük ondan gizli gizli ağladık.... Çünkü o bizi öyle gördükçe kendiside çok üzülüyordu.....

Allah gurbette olanlara sabırlar versin... Gerçekten zor.Biz kıyısından döndük.

Sonra işler tam tersine döndü.....

Annemin dualarımıdır, şansmıdır kısmetmidir düğün gününe bir ay kala nişanlısının, işi gereği kesin Türkiye ye dönmesi gerekti...... Ve döndü..... Hal böyle olunca tabi bizimkilerde büyük sevinç yaşandı....

Artık kardeşimiz uzaklara gitmeyecekti... Onu anca senede bir görürüz düşüncesi olmayacaktı. Hasta olsa ya da biz olsak birbirimizin hastalığına istediğimiz an ulaşamayacaktık... Bunlar üzüyordu insanı.... Türkiyeye geldiğinde derin bir oh çektik hepimiz..... Artık bu üzüntülerimiz olmayacaktı....

Yani düğünde ağlamamalarının sebebi bu.... Çok uzaklara gitmesi beklenirken, dönüp dolaşıp üstelik annemlere yakın bir yerde olması sanki onlardan hiç ayrılmamış sevinci yaşattı... Ve o evden ayrılırken daha da bir sevinerek ve şükrederek uğurladılar kızlarını.....

Bir ömür boyu mutluluklar diliyorum ve sizi çok seviyorum..