Güzel bir Pazar sabahı

Hepinize günaydın; tüm kuşlara, ağaçlara, insanlara, tüm doğaya günaydın!

Harika bir cümleyle güne başlamak istiyorum:

“Artık hayallerim suya düşecek diye kaygılanmıyorum çünkü onlar yüzmeyi öğrenmişler!”

Tly Facebook’tan paylaşmış ve iyi ki de öyle yapmış!

Kuş sesleriyle uyandığım bu sabahta, pencereyi açıp oksijen pompalıyorum hücrelerime. Mis gibi yaz sabahı serinliği; ürperten ama üşütmeyen! Ve ben yine karşınızdayım. Farkında mısınız; son bir aydır, bambaşka, engin, dingin ben, değişmiş, başkalaşmış, sakin ben!

Evet, belki eskisi kadar uç duyguları ve onun uzantılarını anlatabilecek kadar keskin ruh hallerim olmadığı için o çarpıcı, gerçek ve kanayan yazıları yazamıyorum ancak onun yerine daha çok yere basan, hıncı ve suçlusu olmayan, yalın hayata dair bir kaç not aktarabilecek kadar değişmiş bir Anıl olarak yazıyorum! Hatta öyle ki bu yeni adam yazmadan da yapabilir de!

Şakıyan serçeler arasında arada bir ve on saniye süreyle öten bir saka kuşu, belki de, bu sabah itibariyle dinleyebileceğim her şarkıdan daha nağmeli geliyor kulağıma. Belki de yüreğimi bir kuşmuşçasına çarptırabiliyorlar. Hayatımda çok evreler gördüm ama böylesine sakin bir dönem hiç hatırlamıyorum. Evet, yıllar sonra tembelce saat yedide uyandım. Oysa siz yaz aylarında saat dörtlerde kalktığımı hatırlarsınız. Bir yere acelem yok; uçmayacağım bugün. Sakin, sakin tüneğimde annemin bana getireceği solucanların yolunu gözlüyorum ben!

Ne yazık ki, birisi ölmüş, cenazeye çağıyor cami bizi; itiraf edeyim bu nameyi seviyorum. Belki de ölümü de seveceğim. Azrail yanıma yaklaşıp şöyle diyecek: “Seni Allah’a götürüyorum” ve ben de “Al canımı...” diyeceğim. Evet, bu kadar kısa ve kolay olacak her şey!

Dün akşam yüzerken geçmiş yıllardan farklı olarak biraz kendimi zorladığımda kalbimin nefes alamazcasına hızlı çarptığını gördüm. Bu fiziksel yenilme duygusu yepyeni benim için. Ama panik yapmadan yaşım itibariyle bunun normal olduğunu düşündüm. Gücümün sonsuza kadar süreceğini düşünmek sadece bir aldanma olacaktır. Nitekim hayatın birinci evresini tamamladık ve şimdi ikinci yarıya geçtik. Zekamız artmışken bu yarıyı çok akıllı oynayıp enerjimizi ekonomik kullanmak zorundayız...

Birazdan evden çıkıp çocuklarımı almaya gideceğim. Hayatımda başıma gelen en iyi şey hem bir kız, hem de bir oğlan çocuğa sahip olmak ve gerçekten şanslı olduğumu düşünüyorum. İkisiyle de birbirinden bağımsız ayrı paylaşımlarım olduğu gibi, ikisiyle de ortak paylaştığım hayatıma dair kocaman bir alan var. Bu dinginleşme halimde onların payı inanılmaz!

Evet, koştura, koştura, coştura, coştura değil, duygusal değil, bilinçli bir hayat! Ne çok yüksek, ne de yerin dibi! Deniz üstünde yarı batık halde yüzmek gibi, hem sen kendini kaldırıyorsun, hem de deniz seni kaldırıyor!

Müsaadenizle yaşam beni bekliyor. Az oldu biliyorum ama bugünlük de böyle olsun...

İyi Pazarlar!