- Kategori
- Gündelik Yaşam
Hadi Akıl!
Günler şelale hızında ve bizler aşağı hızla düşüyor gibi miyiz? Ve sanki unutmuşuz yüzmeyi. Yürümek vardı saatlerce hem beden hem kafa toplanırdı sakince. Derin-derin nefes almak.
Nefes almak da yoruyor artık. Pörsümüş bir cesarette beklemedeyim. Duaları sakız ettim tüm dünya için yetişmiyor gibi. Çok mu beddua yüklendi yıllardır bulutlara.
Hep gibilerle bitiyor cümlelerim. Özlemlerimi kilitledim telefon sesine. Hayat akıp gidiyor bir yandan ama herkes bir başına... Fazla uzamış bir şaka mı bu?
Görünmeyen kelepçeler takıldı ayaklarımıza. Nuh tufanında gibiyiz. Aşure koydum kaynaması için ocağa. Umut dağıtıyorum sabah mesajlarımda sanki ben de varmış gibi. Geçecek biraz daha diyorum içimden kendi kendime. Şimdiye kadar ne yerinde saydı ki.
Her şart ve koşulda, her açıdan sağlık diliyorum yine de her cümlenin sonunda, noktadan hemen önce. Her açıdan sağlık! Ne kadar önemliymiş bak bunu öğretti bu günler bana diyeceğim yok zaten biliyordum yıllar öncesi. Sabırla akıl her zaman yan yana gezen iki yoldaş. Bu günlerde ikisinin de gözleri ayrı yönlerde gibi. Bir gibi daha eklendi ben istemeden yazıya.
Ah zaman! Bir anlasam sen mi geçiyorsun yoksa biz mi senin içinden. Var mıymış yok muymuş o güzel günler. Büyüklerimiz hep "Her şeyin hayırlısı" derlerdi. Aynı nakarat takılıp kalmış dilime. Akşamın alacasının karamsarlığı bu. Bir kase daha aşure yesem belki yerine gelir gözlerimin feri. Ellerime sağlık öyle güzel olmuş ki anlatamam. Yeğenlerimi çağırdım kapıdan alıp gittiler.
Herkes de maske-eldiven. Anahtarlar güven verirdi eskiden şimdilerde onlar da sürekli nasibini alıyorlar kolonyadan-sabundan. Ne güzelmiş çantanı tak koluna çık dışarı. BU BİR SÜREÇ GEÇECEK! Hadi akıl, sen akıllısın sabra biraz destek gerek.