Hadi gülümse

Gökkuşağının tüm renkleriyle yaşanılan hayatımın, en ağır bedelini ödedim, soğuk gecelerle... Savunulan bedenler verebildiyse siyah - beyaz hayalleri, kara kaplı deftere saklıyorum kendi özlemlerimi, tek bir kelime etmeden, susarak.

İçimden bir şey kopuyor, ince bir sızı ile. Sıkı sıkı tuttuyorsun, ayrılmasın yüreğinden diye ama, gittikçe inceliyor.

Gözlerini kapattığın anda, bir damla gözyaşı ile gömdün onu ilk bulduğun toprağa.. Göz göre göre, inanamadın kendin bile buna.

Olması gereken miydi? İnat mıydı? yoksa gerçekten gurur mu? Cevabı da yok! onu da üzerine gömdün, bir tutam daha toprak atarak.

Tek bildiğim; ayrı yerlerde, aynı yıldızı izlediğimiz, aynı kitabı okuyup belki de aynı satırı çizdiğimiz, kimbilir belki de aynı filmi seyredip, aynı sahnede ağladığımız, tıpki şarkılarda söylendiği gibi...

Nilüfer OLGUN/ARALIK-2007