Hafızalar en güvenli yerdir

2015 yılında yazdığım anı defterim geçti dün akşam elime.

 

Defterin tamamını okuyamadım en baştan ama yılın son günü yazdığım kısmı defalarca okudum. Düşüncelerim nasıl da berrakmış o zamanlar. Nasıl da içim kıpır kıpır, nasıl da heyecanlı yazmışım o satırları. Yeni şeylerin, güzel şeylerin olacağına nasıl da inanmış ruhum.

 

Geçtiğimiz yıl içerisinde tuttuğum bir anı defterim olmadı. Hayatıma çok insan girdi, çok fazla şey değişti ama defterlerde iz bıraktırma isteği doğurmadı içimde. Geçip gideceklerini bildiğim içindi belki de kim bilir…

 

Bu yıl tekrar başladım. Ne olacağını bilmeden hem de. Sadece kayıt altına almak istedim en baştan her şeyi. Çünkü şunu fark ettim; ben anı olarak geçmiş olarak tuttuğum o defterlerdeki her bir an’ı sahiplenmişim, hala sıkıca onlara tutunuyorum. Yazmadığım herkes benden gitmiş, her şey gitmiş. Bu psikoloji ile belki de tekrar geri döndüm defterlerime. 2016 sonunda yazdığım çok şey oldu yine, ne kadar olur nasıl olur bilemem ama yazdım. Bir önceki gibi olmadı tabi, o zaman çok şey istemişim. Ama inanır mısınız hepsi olmuş. İstisnasız hepsi. Elinde tutabildin mi diye sorarsanız bazısı evet bazısı hayır. Bu yıl daha az şey istedim, hatta tek bir şey, söylemeyeceğim ama bende kalsın.

 

Pişman mıyım geçen yılı yazmamaktan bilemiyorum. Mesela geçen zamanlarımdan herhangi birini yazsaydım, ileride bir gün okusaydım… ne hissedecektim? İçimdeki geçmeyen ama benim ruhumun en arkasına sakladığım o burukluk çıkıpta tekrardan ben hala buradayım dese ne yapacaktım? Nasıl mücadele edecektim onunla? Zorlanırdım. Yapamazdım.  Ve yapmadım. Sadece hafızamda olan biten. Kalemimin ucundan dökülmedi kağıda, kanıt yok. Kimse gelecekte bana hissettiklerimin ve yaptıklarımın hesabını soramayacak. Kimse nasıl diye soramayacak bana. Hem sorsalar ne olur sanki, saklanmadan verecek cevaplarım var herkese. Ama sormasınlar. Kimse bana bitip giden şeyleri sormasın. Bazı şeyler sadece hafızalarda kalsın. Kimselere anlatılmasın, kirlenmesin başkalarının sözleriyle. Hayattan belki de bunu dileyeceğim için geçen yılımı hiçbir şekilde kayıt altında tuttuğum bir şeyim yok elimde. Evren anlamış korumuş beni, ta o zamandan işte.

 

Söz uçar, yazı kalır derler evet, ama hafızalardaki hiçbir şey asla olduğu yeri terk etmez. Asla silinmez. Kaybolmasından korkmazsın üstelik, en güvenli yerdedir onlar. Sonsuza kadar seninledir. Sessizliğinle sahip çıkarsın. Bende bunu seçtim işte, arkamda hiçbir iz bırakmadan hafızamda ve an’larımda saklamayı seçtim. Bana en iyi gelecek olanı seçtim.

 

Unutmadım ben yani, hala aklımda…