- Kategori
- Şiir
Hakiki ve kağıttan dostlar arasındaki fark

Dostluğun saf ve temiz yüzü
Zor zaman dostları olmalı insanın
Bin bir çeşit hali var insanın
Ne getirir bilinmez bu dalgalı, karmaşık belirsiz ve bilinmezlik içeren hayatın
Allah’tır tek güvenebileceği insanın
*
İnsan beşerdir şaşar derler
İnsanın dost olanı da zor zamanda kendini belli eder
Tüm dostluklar hakikatın sınavına tabiyse eğer
İnsan birlikte ağladığı ve mutlu olduğuna dost der
*
Dostluğun zekatı olduğu kadar sınavı da varmış meğer
Sıkı dostluklar bile yıkılabilirmiş meğer
Bir kere o zorluk dostunun nefsine dokunsun eğer
Dostun da dostu kendi nefsine bile dokunan zorlukları bile kabul ve hoşgörü ile sever
*
Az sayıda insan sen düşünce yanında kalır
Yanında kalanların dostlukları baki kalır
Ancak yanında kalanların sayısı bile bir gün azalır
Eğer yaşananlar dost saydıklarının da nefsine dokunursa hakiki dost olmayanlar seni bırakır
*
Düşün bir kere canı acısa bile yanında kalabilen hakiki dostlarını
Düşünmez onlar canlarının yanıp yanmadığını
Çünkü görmezler kendilerini senden ayrı gayrı
Sadece güzel ve hoş olanı değil çekerler de kahrını
*
Sen sen ol insana her daim güven
Tanrı suretinde yaratılmış ve ten kafesine girmiş o yüce ruha güven
Belki görmeyeceksin istediğin sonucu hemen
Ancak hamuru saf ve temiz olan insan anlayacaktır seveni hakikatten
*
Dön aynaya kendine de bir bak hele
Şaşıracaksın içindeki cemale
Bir kere bağlandın mı içindeki ışığa ve sevgiye
Olana olduğu gibi razı olunca varacaksın kemale
*
Sevgiler,
Kenan Kolday