Haluk Seki'nin davetine katılıyorum

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=140328

Yukarıdaki linki okumayanınız varsa...Önce linkteki yazıyı okumanızı, sonra bu yazıyı okumaya devam etmenizi rica ediyorum.

İlkokuldayken okuduğum, bende iz bırakmış pek çok fıkra ve öykü vardır. Bunların neredeyse hepsi kıssadan hisse tadındadır. Her duruma uygulayabilirsiniz bunlardan alacağınız hisseleri. En sevdiklerimden birini aktaracağım sizlere. Başlığını bugün gibi hatırlıyorum; HERKES BÖYLE DÜŞÜNÜRSE idi.

Ormanda yaşayan bütün canlılar, öyle birgün gelmiş ki Kral aslanın yerli yersiz kükremelerinden, haşmetli yelesiyle ortalıkta böbürlene böbürlene dolaşmasından, kendilerine tepeden bakmasından bıkmışlar.

Ne yapacaklarına, Kral aslandan bu denli korkarken nasıl karşı çıkacaklarına bir türlü karar verememişler. Kendilerine lider olarak Kurnaz tilkiyi seçmişler.

Kurnaz tilki Kral aslandan uzak bir yerde toplantı düzenlemiş. Ormanda yaşayan bütün börtü böcek, maymun, geyik, fil, zürafa, goril hepsine şunları söylemiş;

Kral aslandan korkmamıza gerek yok. Hepimizi canımızdan bezdirdi. Ama biz bir araya gelip aynı anda ses çıkarmaya başlarsak, Kral aslan çıkacak o müthiş sesten korkar, bir daha da bizlere yanaşmaz. Hadi hep birlikte prova yapalım, ben üçe kadar sayınca hepimiz birden bağıralım demiş.

Kurnaz tilki ' bir, iki, üç ' der demez hepsi birden bağırmaya başlamışlar, gerçekten korkutucu bir ses çıkmış. Kral aslanın karşısında ne zaman bağıracaklarını kararlaştırmışlar ve ayrılmışlar.

Karar günü ve anı geldiğinde hepsinin gözü Kurnaz tilkideymiş. Kral aslan hepsini karşısında görünce şaşırmış ve o da diğerleri gibi Kurnaz tilkiye dikmiş gözünü. Kurnaz tilki saymaya başlamış; bir, iki, üççççççç. Çıt bile çıkmamış. Tekrar saymış, yine hiç ses yok. Bütün börtü böcek, fil, maymun, geyik birbirine bakmış kalmış.

Meğer hepsi aynı anda aynı şeyi düşünmüşler; ben bağırmasam bu kalabalığın içinde kim farkedecek. Hem belki Kral aslan benim bağırmadığımı görür de bana zararı dokunmaz.

Kendi adıma, değerli Haluk Seki'nin çağrısına 40 yıldır unutmadığım bu sevimli öyküyle katılıyorum ve bağırıyorum.