- Kategori
- Gündelik Yaşam
Hamdolsun! Ölüyoruz...
Kriz…
O da ne ya?
Hem de bizim ülkemizde.
Cık... Cık... Cık...
Hamdolsun.!.. Kriz yok dendi
Dendi denmesine ya!
Her gün bir öncekinin karasıyla daha kararıyor ruhumuz.
Hamdolsunlar.!..
Bugün doğa ana ağlıyor ülkemin birçok yerinde olduğu gibi Mersin’de de.
Bir ağlıyor bir gülüyor.
Oda şaşırdı mı ne?
Evimin çok yakınında, her perşembe semt pazarı kurulur.. Hep ayni pazarcılar ve hep ayni müşterilerdir üç aşağı beş yukarı, bildik pazar müdavimleri. , orta hallisi, işçisi, emeklisi, kalbur üstüsü...
Krizin boyutu burada görülür en çokta..
İnsanın içi cız eder. Sabah saatleri pahalı denir akşamüstüne bırakılır alışverişler.
Bazen güzel alışveriştir yapılan 10 liraya pazar arabanız dolar bazense...
Pazarcılar oflar!
Müşteriler oflar!
Gecenin karanlığında yerdeki sebze ve meyveleri toplayan insanlar...
Hamdolsun!
Ne yazık ki hamdolsunlar la işsize iş olmuyor.
Hamdolsunlarla evdeki bebişe mama alınmıyor.
Hamdolsunlarla Pazar sepetide dolmuyor
Hamdolsunlarla tencere kaynamıyor.
Hamdolsunlarla ısınılmıyor.
Ha bu arada unutmadan hamdolsunlarla faturalarda ödenmiyor
Hamdolsun! Kriz yok, dendi.
Sonra kriz var ama hamdolsun biz iyi dayanıyoruz denecek.
Zavallı halkta ya sabır! çekecek
Hamdolsunlar a kaç bahar geçecek!
Hamdolsunlarla halk ölecek... ölecek...