Hançerli şiir

Uykunun ölüp,
gecenin
donduğu vakitler,
şüphenin Şubat'ı
yediği gibi,
mermere yakıştıysa
soğuk,
merhamet;
çirkindir artık...
Kısa kalır
aradığın çareler;
uzayıp giden sonsuzda...
Ve,
aç bir sırtlandır,
iyi niyet çukurunda vicdan...

İşte bu dem;
lodosu vesikalayanlar,
çiçeği çöle gönderip,
ceylanı suya çağırır...


Şiirin eline,
hançer vererek...