Hanna

Herşey çok hızlı gelişti. Filme karar verip, bileti alıp koltuğa geçme sürem 5 dk yı bile bulmaz. Ama inanın o bileti alırken filmi bu kadar beğeneceğimi düşünmüyordum. Filmin adı Hanna. Baş kahramanımızın adı. Saoirse Ronan' ın canlandırdığı karakter. Muhteşem bir oyunculuk sergilemiş. Eric Bana'ya laf yok zaten. Karizması yetiyor gerçekten. Onu daha önce böyle dövüşlü bir filmde izlediğimi hatırlamıyorum. Ama gerçekten dövüş sahnelerine yakışıyor. Cate Blanchett de filmediki diğer isimlerden biri. (NOT: Film ile ilgili çok detaya inmeden bilgi vericeğim. İzlemek isteyen varsa uyarayım. ) 

Hanna babasıyla ormanda büyümüş bir kız. Her türlü dövüş derslerini almış, çok sayıda dil öğrenmiş, güçlü bir kızdır Hanna. Hayatı ise tek başına öğrenmeye başlayacak. Zamanın geldiğini düşünüp babasıyla bir plan yaparlar. Marissa Wiegler'i yok etmek. Bu amaç için düştüğü yol onların yolunu ayırır. Ve Hanna yola tek başına devam etmek zorunda kalır. Bu yolda arkadaşlığı öğrenir. İlk defa elektrikle karşılaşır, ilk defa müziği duyar. Kısacası bir çok ilki yaşar. Bir çok şey öğrenir. Babası sandığı kişinin gerçek babası olmadığını da. Savaşır. Mücadele eder. Ama o sert, dövüşen kızın mavi gözlerinin ardındaki masumiyeti de çok iyi gözlersiniz. Özellikle ilk arkadaşıyla konuşurken... 

Filme güldürücü birkaç sahne de var. Eksik bulduğum tarafları da. Film bir çok soruyla bitti. Hanna'ya ne olacak? Onun yolda tanıştığı aileye ne oldu? Ayrıca işlenmek istenen karakteri güçlendirmeye çalışan bazı detaylar sonradan ekleme gibi. Tam oturtulamamış. Bunu sadece Marissa karakteri için söylüyorum. Bir yarım saat daha eklenseydi daha iyi bir film olurdu. Rahatça ve tam işlenip, akla takılan sorularda cevaplanabilirdi. 

Filmin en beğendiğim sahnesi: Hanna'nın tutulduğu tesiste Marissa sandığı kişiyle konuştuktan sonra odadan kaçışı ve Hanna ve babasının filmin sonlarına doğru olan dövüş sahnesi 

Filmin en etkileyici özelliği: Başladığı gibi bitmesi 

En iyi oyuncular: Özellikle Saoirse Ronan-Eric Bana olmak üzere hepsi çok iyiydi.