Hatalara odaklanırsak büyük düşüncelerin temellerini atamayız

Bugünkü biz, bugüne kadar olan düşüncelerimizin ürünüyüz. Düşüncelerimiz başarı odaklıysa eylemlerimiz de başarı odaklı olacaktır. Büyük düşünmek için bizi sınırlayan nedir? Hata yapmak mı? Hangi insan ömrü boyunca hatasız yaşamıştır? Hatalara takılırsak hiçbir şey yapamayız. Hatalar, başarısızlıklar, belki de bizi birkaç adım ötede bekleyen başarılar için, bize verilen önemli derslerdir. Başarısızlık diye bir şey yoktur; sadece olayların sonuçları vardır. Sonuçları, “Alınacak birer ders” olarak niteleyebildiğimiz gibi, “Başaramadım, yapamadım.” , diye de değerlendirebiliriz. Seçim bize kalmış… Sınavlarda başarısız olacağız diye sınavlara girmeyecek miyiz? Kaza yapma ihtimali var diye otomobil sürmeyecek miyiz? Hedefimize ulaşmak için yaptığımız çalışmalardaki olası hatalarımız ve alabileceğimiz eleştiriler bizi korkutacak mı? Pes edersek zararı kime olacak? Edison’un ampulü bulmak için yaptığı binlerce deney başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Ama o her başarısız deneyi birer hata olarak değil , “ ampulü keşfetmeyen bir yol” , “alınacak bir ders” olarak görüyordu. Bu dersler ona ampulü keşfettirdi.

Hatalara takılıp düşüncelerimizi sınırlarsak eylemlerimiz de sınırlanır. Varlığımız düşüncemizle başlar.

Eylemlerimizi, yapacaklarımızı önce zihnimizde tasarlar ve görürüz. Bunu belki de bilinçli olarak yapmıyoruz.

Ama bilinçli bir şekilde, zihnimizde imgelemeyi yapabilirsek ve bunu alışkanlık haline getirebilirsek daha sağlam adımlar atmış oluruz. Ancak zihinde canlandırma öyle olmalıdır ki, tüm ayrıntılar, ses, koku, dokunma, tat ve görüntü olarak sanki yaşanıyormuşçasına hissedilmelidir. Düşüncelerimizin büyüklüğüne bağlı varmak
istediğimiz hedefleri zihnimizde yaşayamazsak onlara ulaşmamız zor olacaktır