- Kategori
- Şiir
Hayal kırıklığımın başkenti
Gezersem İstanbulda kaybolurum
biliyorum bu mevsimde gezilirse istanbul..
her sokak sana çıkar...
alır çeker beni
bir lamba etrafında dönen pervane gibi dönerimde..
yanar kanatlarım..
bu İstanbul böyle eder...
koparır çeker senden seni..
anne gibi besler emzirir..
sevgili olurda dizlerinde uyutur
sonra kanadı kırık bir martının gagasına atıverir...
yahut savrulursun bir vapurun köpüklü dalgalarında
düşünürüm sonra
o gökyüzünü..
o uzun caddeyi..
boğazın rüzgarında dolaşan saçlarını..
duymamam gereken sözlerini martıların çığlıklarında
bu şehrin bulutlarıda sevdaları kadar ağır
kurşun gibi..
kıvranıp durur gidip hangi dağ gelinciğini ıslatayım diye..
savrulur yaprakların sele karışınca bir yakadan diğer yakaya
ben zaten aylardan ekimim...
yağmuru özlemişim...
bir de gelmesin bu mevsimde bu şehir ,
başka bir yara açar bu ayrılıktan sonra
sarhoş olurum uyuyamam
her sokak sana çıkar..
hayal kırıklığımın başkenti İstanbulda