Hayal kırıklığımın başkenti

Gezersem İstanbulda kaybolurum

biliyorum bu mevsimde gezilirse istanbul..

her sokak sana çıkar...

alır çeker beni

bir lamba etrafında dönen pervane gibi dönerimde..

yanar kanatlarım..

bu İstanbul böyle eder...

koparır çeker senden seni..

anne gibi besler emzirir..

sevgili olurda dizlerinde uyutur

sonra kanadı kırık bir martının gagasına atıverir...

yahut savrulursun bir vapurun köpüklü dalgalarında

düşünürüm sonra

o gökyüzünü..

o uzun caddeyi..

boğazın rüzgarında dolaşan saçlarını..

duymamam gereken sözlerini martıların çığlıklarında

bu şehrin bulutlarıda sevdaları kadar ağır

kurşun gibi..

kıvranıp durur gidip hangi dağ gelinciğini ıslatayım diye..

savrulur yaprakların sele karışınca bir yakadan diğer yakaya

ben zaten aylardan ekimim...

yağmuru özlemişim...

bir de gelmesin bu mevsimde bu şehir ,

başka bir yara açar bu ayrılıktan sonra

sarhoş olurum uyuyamam

her sokak sana çıkar..

hayal kırıklığımın başkenti İstanbulda