Hayaller...

Kendi senaryomuzla ve yönettiğimiz oyuncularla, hem içinde yaşadığımız hem de dışarıdan izlediğimiz hayallerimiz.

Umutturlar çoğu zaman bizlere ve iç dünyamızın zenginliği; sadece bizle varolup bize göre yönlenip sonuçlanan oyunlarımız...

En masal kahramanları; en güzeller, en cesurlar ve en iyilerle sarmalanmış; kötülüklere vuramadığımız tekmenin en yalan gerçek hali.

Kimsenin yıkamadığı ve kimsenin kirletemediği kendi imkansız ve mükemmel dünyamız...

Ne güzel, her şey bize bağlı!

Kimsenin müdahale hakkı yok. Kimse el uzatamaz.

Sahte gerçeğin içinde usataca harmalanmış ve saklanmış; bilinse bile sadece senaryo gereği... O an orada olması gerektiği için sadece... Gücü yok, yaptırımı hiç yok.

Hesaplar, zaten bilinen; kıyılarda kalmış gerçeğe ulaşmaktan çok uzak...

Dünya; bizim her şey; işte çiçek, işte böcek ve deniz...

Bozulmamış ve öylesine kendince...

Hayat...

Sadece yeşil ve beyaz biraz da mavi eklenmiş.

Kışkırtan kırmızı, karamsar siyah ve gri zaten hiç varolmamış.

Hayaller; bir o kadar güzel ve imkansız ne varsa toplamış.

Gerçek ise bir anda; tepeden inme... Bir o kadar kaba ve sahte... Yüzlerde donmuş tebessümler ve yürekler ulaşmaktan çok uzak...

‘’Hayaller’’ bir yıkıntının altında ve ‘’gerçek’’ zaferde!

Bir sonraki hayale kadar....