Hayallerim ve gerçekler

Neden mi yazıyorum? Belki pek çok sebeb var yazmak için, hepimiz farklı sebeblerden yazıyoruz belki de. Kendimin neden MB'a yazdığımı, yazdığım günden beri düşünmüştüm hep aslında ama şuan buldum cevabımı sanki.

Kendimi bilmeye başladığım yaşlarda, sorunlarımız olsada mutlu bir çocukluk geçirmiş olmamdanda kaynaklanarak belki , dünyayı hep gönlümce olacak sanmıştım.Çok akıllı , becerikli bir annem, neşeli güleryüzlü bir babam, sevimli sakin bir kardeşim , biraz çılgın ama çok güldüren bir ablam vardı.

Bayram sabahlarında gece uyumayıp ben uyurken bana bayramlığımı diken ve başucuma koyan annem bana hep güven vermişti. Babamın cebindeki bozuk paraları vermesi ve koştura koştura bakkala gitip çikolata yada dondurma almam ne keyifliymiş meğer.

Güzel bir ailem vardı ve hayat beni küçük yaşlarımda ağır imtihanlara tutmamıştı.Ufak tefek imtihanlarla hayat sınıyordu bizi ama birbirine sevgiyle bağlı öyle güçlü bir bağımız vardı ki etkilemiyordu bu sınavlar bizi , yıkamıyordu.

Hayat kimine daha doğarken çok ağır imtihanları da yan cabine koyuyor, kimine belki daha geç sunuyor.Az ya da çok geç ya da erken ama mutlaka hayat zor yönünü gösteriyor günün birinde.

Haytın baharında kurulan hayaller birbir yerini gerçeklere bırakıyor .Gerçekler ve hayaller farklı yollardan gitmeye başlıyor.Belkide büyümek , bunu anlamak demek.Hani bana kalsa hayallerimin olduğu yoldan koşa koşa gideceğimama yürüdüğüm yolda yalnızca gerçekler var.Ve bu gerçeklerin bazıları çok canımı acıtıyoooor.

Büyümek demek;gerçekle hayali ayırt edip gitmen gerekenyoldan beğenmesende gitmek mi demek?
Hayallerini kaybetmek mi demek?Olanı kabul etmek mi büyümek yetişkin olmak?

Öyle ya anneyim ben! Yetişkinim!hayalerle gerçeklerin çoktan farkına vardım.Hayat öğretti bunu bana ama ya çocuklarıma?

Geçen gün 12 yaşında olankızım bana hayallerini anlattı , gözlerim dolarak dinledim.Annem vardı yanımda kızım gittikten sonra anneme;

-Anne ne güzel hayalleri var ve anlatırken gözleri nasıl ışıldıyor ve hepsinin şuan olacağını düşünüyor .O da mı öğrenecek anne, Hayllerin büyük çoğunluğunun olmadığınıyaşanması gerkenlerin yaşandığını.
Mutluluk gözlerdeyatar ve gözler asla yalan söylemez.Yoksa hayalerin sönmesi gibi, mutlu değilse insan.gözlerdeki, ışık söner yavaş yavaş...

Gerçeklerle yüzleştiğim bir an yaşadım ve kendimi bilgisayarın başında bunları yazarken buldum.Neden yazdım bilmiyorum Ya siz????