- Kategori
- Şiir
Hayat köprüsü
Bir hayat köprüsü yaşamı.
Ne tarafa geçse?
Durgunluk çöker içine ...
Gözleri buğulanır;
Ağlamaklı olup dudak büzer.
Köprünün bir tarafı,
Aslan parçası...
Yeleleri parlıyor yaşadıkça!
Bileklerindeki kuvvet,
Duygularındaki şevk,
Atılgan, cesur ve gözü kara..
Yakışıklı kerata!
Baktığı zaman can yakar.
diTatlı li söze döküldüğü zaman;
Tüm kızları aşık yapar.
Karizması kendini olgun,
Karşısındakini pervane yapar ..
Duygulu, hisli ve yakışıklı bir genç ;
Yedi ecdata masal ...
Yedi cihanda nam salar!
Yok onun gibisi .
Köprünün diğer tarafı:
Yıkık virane bir ev gibi ...
Çökmüş gözleri bir yıkık kabir gibi,
Dil kalmamış söze dökülecek.
Yeleler dökülmüş,
Sanki bir dişi aslan gibi,
Duygularına hissizlik,
Karizmada çöküklük,
Acı ve elem bir arada..
Çökük,yaşlanmış virane adam.
Ne namı kalmış ne endamı,
Yaşadıkları masal...
Elleri titriyor,
Yürümeye dermanı yok.
Garip ve yoksun adam,
Birtarafta gençliği gitmiş,
Birtarafta çökük insanlığı,
Ne tarafa baksa yitiklik ...
Durgunluk çöker içine .
Gözleri buğulanır
Ağlamaklı olup dudak büzer.
Büzme ağla be garip ağla.
Gençliğine ağla.
Giden geçmişine yaşanmış kudretine.
Ağla.
Ağla be gözüm ağla.
Yitirilmiş sevgilerine ağla...
Yaşlılık yıllarına ağla.
Bir daha dünyaya gelirsen;
Köprü kurmadan,
İki tarafa bakmadan,
Hep genç kal ve güzel yaşa.
Ayhan İÇÖZ