Hayat

Sınırlararası yolculuklar yaptım. Sınırlara gülümseyip geri dönerek. Aklımdaydı bir adım ötesini görmek

Belki ait olduğum hayattan kopamamak, belki de gümüş kordon engellere takılarak, geri döndüm ayağımı toza bulayarak.

Hangi sınırdan döndüysem, aynı ses çınladı bir yerlerden… Kaybettin dedi bana, yine !...

Kazanmak nasıl bir şeydi ki aldandım kaybedişlere..

Başım alıp gidemedim leşim kaldı geride.

Gönlüm razı gelmesede…

kısa dalga frekanslarda huzur aradı aklım

sorduklarıma ararken cevapları…

İlahi ışıltılarda bronzlaştı.

Bir ben kaldı bende ki

Kaldığında kül olmuştu benliğim…

Bir ben doğmuştu içimde,

Benden ziyade, yunus olmuştu açık denizlerde…

Kişilik bendimi aşmıştım

Gözlerim açmıştı perdesini her kapadığında

Sema’da muazzam bir telaş vardı

Sessizce

Hayat…

Jülide ÖNCEL / 09.10.2007