Hayata dair iç burkan detaylar

Bazen, insanın hayata bakışına da değiştirebilirler. Tamamını değilse de, bir kısmını...

Lise çağlarında her çocuk gibi ben de sokaktaki hayvanlara karşı garez beslerdim. Taş atar, kovalar, kuyruklarına birşeyler bağlardık. Halbuki evde iki adet muhabbet kuşunun her türlü pisliğini temizlerdim ve hayvanları sevdiğimi her platformda söylerdim.
Bir gün kuşlarımı hava alsın diye balkona çıkarmışlar. Bizim oranın garip bakışlı bir kedisi vardı o inekte (yani kedi de, hakaret olarak inek) balkona çıkmış kuşlara yiyecek gibi bakıyor. Tabi ben uzaktan durumu görüp, kovaladım kediyi. Kuşları da içeri aldım ama, kediyi bir kenara not ettim. Yine günlerden bir gün basket oynamışız, top elimde yolun karşısındaki evin bahçe duvarında oturuyorum. Arkama döndüğümde aynı kediyle gözgöze geldik(hayır kısaboylu değilim) Ben de hem hınzırlık, hem de intikam duyguları içerisinde kediye ders vermek istedim. Hem böylece mahalledeki rütbem de artacaktı. Arkadaşlara "bakın şimdi ne yapacağım" diyerek, elimdeki topu hayvanın kafasına fırlattım. Kedi kaçmadı ve kafası topla beton zemin arasında kaldı. Kafasını kaldırdı, burnundan kan sızdığı halde gözlerimin taa içine baktı... Herkes gülüp, kediyle dalga geçerken, benim içimde bir şeyler koptu...

Şimdi bile yazarken tüylerim ürperiyor. İnsan ırkından başkalarının da, bu dünyada yaşamaya hakkı olduğunu ve hepimizin eşit olduğunu o bakışlar öğretti bana...
Keşke yapmasaydım dediğim, büyük pişmanlıklarımdan birisidir...