Hayata mektup

Merhaba hayat, yarın bana sunacaklarını bilmeden bugünümü de bitirmek üzereyim. Neler oluyor diye sormuştun ya neler olmuyor ki anlatmakla bitiremem sana.

Bana ve bir çok kişiye sundukların malesefki yetmiyor. Bizlere yardımcı olsun diye şans verdiğin aracılar ise sadece kendilerini ve yandaşlarını düşünüp bencillik ediyorlar.

Neden şans dağıtırken, herkese eşit davranmadın?

Yoksa bunun sorumlusu sen deyilde bizler miyiz?

Seninle ilgili doğruyu bulmak için düşünüp duruyorum. Yoruldugum bile oluyor düşünmekten!

Etrafıma bakıyorum kimse senden memnun değil. Kimilerine çok cimri davranıyorsun, kimilerini aşktan sevgiden yoksun bırakıyorsun, kimilerini de sağlıksız kılıyorsun.

Senin mahkemde neden dürüstler yargılanıyor?

Sahtekarlara gücün yetmiyor mu?

Türkiyeyi yiyenler böyle dimdik ayaktayken, neden anlının teriyle kazananlar bu kadar acı çekip yıkılıyor.

Kaybeden niçin hep dürüstler oluyor?

Öğretilerini ya bizler doğru almadık, ya da sen bizlere eksik öğrettin.

Dürüstlük doğruluk, çalışmak okumak dedin yaptık ama sen yalancıları sahtekarları daha çok sevdin, cezayı onlara değil bizlere verdin.

azen anlamsızlıgının içinde anlamını aramak beni inan çok yoruyor.

Ne istediğini bir anlayabilsem!

Neyse bugün beni yeterince yordun zaten, yarın ise ne yapacağın hiç belli degil.

Artık sana gözlerimi kapatıp uyumak istiyorum.

Umarım uykumu bölmezsin kabuslarınla.