Hayata yeniden başla

Yaz geldi ve benimde temizlik yapmam gerek…

Önce gönül evimin kapısını açıyorum. Of ki ne of…

Ben bakmayalı içinde neler birikmiş neler.

Önce bir başımı bağlayayım saçlarım toz olmasın, eldivenlerimi de giydim işte hazırım temizliğe… Kötü eski ne varsa süpüreceğim, sileceğim hayatımdan, orda kaldıkça tozlanıp hasta ediyorlar beni…

İçindekilerle maziye yolculuğum başlamıştı…

Sevinçlerim vardı o anki heyecanlarımı yaşadım tekrardan, sonra çocukluğumun anıları vardı safça oynuyorlardı kaldıkları yerden… Hüzünlerim de vardı göz yaşarlı ile yeşermiş yosunlaşmış; içerisinde aldatılmalar, nankörlükler barındırıyordu… Acılar zamanla olgunlaştırmış beni, maziye bakınca daha iyi anladım…

Kötü olan ne varsa atıyorum gözlerinin yaşına bakmadan…

Bir defter buldum sayfalarını açıyorum teker teker… Sevip de söyleyemediğim ama söylemek için karaladığım yazılar çıkıyor karşıma… ‘ seni seviyorum’ diyememenin zorluğunu yaşamışım… Gülümseyerek devam ediyorum… Ama sonu hep ayrılıkla bitmiş. Bir anda sinirleniyorum elimdeki süpürge ile hızlı hızlı süpürmeye başlıyorum, bulacağım hak ettiğim aşkı diyorum… Tozlar uçuşuyor…

Güneşe daha fazla yer açmalıyım, eski olan, acı olan ne varsa atmalıyım yerlerini yeni ve güzelleri ile doldurmalıyım diyorum…

Az daha ilerliyorum içerde henüz tozlanmamış anılar karşılıyor beni o kadar yeniler ki, diğerleri gibi üzerlerinde örümcek ağları da yok… Durup karşılarında öylece onları izliyorum… Acı vermiş gidişler, sevip de kavuşamamak, hileler karışmış ilişkilere, asıl dostları görmüş ve kalbimin en temiz yerine çıkarmamacasına gömmüşüm…

Koridorda ise amaçlarım var… Onlar için ne kadar mücadele verdiğimi anımsıyorum. Bazen öyle oldu ki kendimi unuttum sırf onları elde edebilmek için, sevgilerimi erteledim onlar için, yeri geldi evdekilerin yüzünü göremediğim günlerce koşuşturmalardan… İşte koyduğum yerde, kalbimin içindeler. Sevdiğim ne varsa atmadığım gibi onları da atmıyorum… Koridorda dursunlar gene, köşeye kaldırırsam unutulur. Yolumun üstünde durmalılar ki amaçlarıma her zaman ulaşmalıyım, ya da ulaşmak için çabalamalıyım…

Offf bir karanlık oda var burada içini açıyorum iş hayatım karşıma çıkıyor… Korkarak giriyorum içinde stres, sıkıntı, monotonluk, koşuşturmalar vb. bir sürü şey var hemen kollarımı sıvıyorum atmalıyım hepsini… Kalırlarsa bana zarar verecekler. Karanlık odayı istediğim şekle bürümeliyim ve hatta isteğim renge boyamalıyım… Duvarında zamanın bana yol göstermesi için da astığım bir yazı çıkıyor karşıma. yeniden başla diyordu başlığında unuttuğum ama karşıma çıkınca da işte budur dediğim bir yazıydı.

Kendini yorgun hissetsen de,

Başarı senden kaçsa da,

Bir hata sana zarar verse de,

Gözyaşların gözlerini yaksa da,

Kimse gayretini fark etmese de,

Nankörlük ödülün olsa da,

Anlayışsızlık seni gülmekten alıkoysa da,

Hatta her şey hiçbir şey olmasa da

VAZGEÇME…

YENİDEN BAŞLA…

Yazıyordu…

İşte bende bunu yapmaya geldim aslında kalbimin kapağını açarak… İyi anılarımı unutmamak üzere kalbime gömdüm, eskileri ise eskiciye vermek için dışarı çıkardım...

Siz daha temizliğe başlamadınız mı?

Ne duruyorsunuz o zaman temizleyin ve yeniden başlayın…:)