Hayatı rölantiye almak..

Öyle bir an geliyor ki ; yıllardır çekmecenin içinde sakladığı duygularını çıkartmak istiyor insan .

Sakladığı tüm maskeleri. Yarım kalan şiirleri.

Albüme bakarken , her resimle beraber büyüdüğüne tanıklık ediyor insan kendinin. Her resimde farklı bir göz bakıyor sanki. Her bakış farklı. Daha bir büyümüş bakıyor anlamlı.

Kalın kitabın arasına saklanmış çiçeğin ne zaman kimden geldiğini anımsamak güç oluyor bazan.

Yarım kalan şiirin kime yazıldığını da.

Geçmişe ziyaret yapmak istiyor bazan insan. Mutlu olduğu an'lar az geliyor aklına nedense. Hep hüzünler başrolde. Sevinçler figüranlık yapıyor her zamanki gibi.

Puzzle da yarım kalmış bir parça gibi hayatımız.

Bu parçayı bir bulabilsek, yerine bir koyabilsek her şey çok farklı olacak sanki.

Aşık olmak istiyor insan. Yine, yeniden. Çünkü insan aşık olunca bir farklılaşıyor ya. Hayatı toz pembe görüyor ya." Seni seviyorum " diye haykırabiliyor ya fütursuzca. Kırmamak için aşık olduğu insanı, her dediğini yapıp, her yere sorgusuzca gidiyor ya. Aşkın geldiği yürekte mantık seyahate çıkıyor ya. Hoş bu seyahat çok uzun sürmüyor . Geri döndüğünde mantık , her şey kararmaya başlıyor yeniden. Hayaller uçup gidiyor. O çok sevilen bir an da sadece " sevilen" oluveriyor. Uğruna göze alınan onca risk unutuluyor. Hayat kaldığı yerden monotonca devam ediyor.

Acaba, işte tam o anda yani aşık olunan zamanda hayatımızı rölantiye'mi alsak !

Öylece bıraksakmı o heyecanlı duyguları. Kalp çarpıntılarını !

İmkansız olduğunu bile bile yaşanan aşk'lar .

Yaşatılmaya çalışılan aşk'lar.

Genellikle kadındadır bu güç nedense.

Hep kadındır bu hayalleri kuran. Ufacık bir gülüşle, sıcak bir dokunuşla aşkının yeniden alevlendiğini hisseden. Adam ne derse desin, nasıl davranırsa davransın unutuverir kadın hemen. Sevgisinde kin beslemez hiç bir zaman. "Onu unuttum, asla aramayacağım" derken bile yüreği sızlar, gözleri dolar ama susar.

Yıllarca çekmeceye saklanan duyguları çıkartma vakti geldiğinde özenle seçer insan. Kırık aşklar bir tarafa, yarım sevgiler bir tarafa. Elde kalan yalnızlık duygusu olunca da ! Gerimi kapatmak gerek acaba çekmeceyi ?..