Komşunun tavuğu..

Yarım kalan çay bardağında yüzen tanecikler gibi hayatımız belki de.

Dışarıdan bakıldığın da hep mutlu olduğuna

inandığımız insanların hayatları..

Öyle yoğundur ki onların hayatları bizce. Hep bir koşuşturma içerisindedirler. Hep gidecek bir yerleri, konuşacak bir şeyleri, arkadaş toplulukları vardır. Kahkahalarla gülerler hep. Ağlamak onlar için bir değişiklik olabilir sadece.

Onların yarım kalan sevgileri, aşkları yoktur hiç.

Evlilikleri ya da birliktelikleri ilk günkü heyecanıyla sürüp gidiyordur.
Mutlu, gülen çocukları vardır.

Dersleri hep başarılı olan.

Onların kadınları hep bakımlıdır. Makyajlıdır her zaman. Mutfakta yemek yaparken de mis gibi parfüm kokar . Kızartma kokusu sinmez üzerlerine hiç.
Evin erkeği hep sakindir. Saatlerce maç izlemek için televizyonun başında oturmaz. Pijama giymez hiç. Hep en temiz kıyafetleriyle dolaşır evin içerisinde. Karısına yardım eder büyük bir hevesle. Sofrayı beraber kurarlar. Bulaşık makinesine yerleştirir büyük özenle bulaşıkları adam .Yapılacak büyük temizlikte yardımcı olmak için çabalar.

Tatile gidilecek yeri ailecek karar verirler. Doldurulan bavulları eşit bir şekilde taşırlar. Gittikleri tatil beldesinde hep beraber dinlenirler. Kadın evde yemekleri yaparken çocuklar ve adamın deniz kenarında güneşlenmesi olacak şey değildir onların hayatında .

Tatil ortaktır !. Hayat ortaktır !

Dışarıdan baktığımızda gördüğümüz bu aile tablosu.

Ya da görmek istediğimiz. Komşunun tavuğu atasözü misali belki de.

Hep sanırız ya sadece bizim hayatımız yanlış. Doğru olan ötekilerin hayatı.

Oysa o hayatlar içinde bizim hayatımız doğru gözükendir . Kimbilir ?