Haydi bölünelim diye masaya otursak...

("Türk'ü sevmeyen Kürt değil, Kürt'ü sevmeyen de Türk değil." Z. Gökalp)

Haydi, Türkiye’yi bölelim diye masaya oturduğumuzu varsayalım

Yüzlerce yıl masada öylece oturur kalırız...

Nesiller gelir, nesiller geçer bu masanın üzerinden...

Neyi, kimi, nasıl, nereyi ne şekilde böleceğini kimse bilemez...

Ve masada var olan dostluklar, yeni akrabalıkların oluşmasıyla devam eder...

Ne geometri, ne coğrafya, ne sosyoloji, ne de hesap kitap işleri bu işin içinden çıkamaz...

Öyle güzel bir coğrafyaya oturmuş ki Anadolu, Nazım’ın deyişiyle aynen bir kısrak başı gibi... Kısrağın başını neresinden ayıracaksanız... Neresinden ayırırsanız ayırın, ortaya sakat bir kısrak çıkar... Sakat kısraktan da kimseye hayır gelmez...

Türkiye’yi asal sayılara da benzetebiliriz... Asal sayılar yalnızca kendilerine ve 1’e bölünebilirler... Türkiye’de ancak kendine ve bire bölünebilir...

Yıllardır ülkemizin gündeminde bölünme korkusu var...

Türkiye bölünüyor, bölündü, bölünecek korkuları hep işlendi, işlenmeye de devam ediyor...

Birileri bir yerlerden hep bölünme senaryoları ve korkuları üretiyor...

Tüm gücümüzü, potansiyelimizi, ekonomik gücümüzü bunu önlemek için yapar hale geldik... Bu da bizi daha yoksul, daha mutsuz, daha kaygılı yaptı...

Korkmayalım, korkumuzun üzerine gidelim ve korkumuzu yenelim... Korkulardan nemalananların ekmeğine de yağ sürmeyelim...

Doğu’dan, Güneydoğu’dan korkmayalım... Kürt Dili ve kültürünün de bu toplumun bir zenginliği olduğu kabullenelim...

Seçim barajlarını yüksek tutarak, önemli bir kesimin siyasi görüşlerinin meclise yansımasını engellemeyelim... Tek sesli monotonluğun yerine, çok sesliliğin güzelliğini keşfedelim...

Bunları ne kadar erken yaparsak ülkemizin insanları da o kadar erken mutlu olur...

Biz biliriz bizim işlerimizi, işimizi kimseye sormaya ihtiyacımız yoktur...

Binlerce yıl birlikte yaşadık, binlerce yıl da birlikte dostluk ve barış ve mutluluk içinde yaşayacağız...