- Kategori
- Öykü
Haydi silkelenin...Yukarı çıkın !..
Bloglarda yazı yazmak, kutsal bir eylemdir...
Benlik duygusunun tatmini de olsa...
Yazma açlığının köreltilmesi de olsa...
Yazmak bir erdemdir...
Yazmak zor bir eylemdir...
Hırslarına yenilmeden yazanlar, kırmadan, dökmeden, karıştırömadan; yapıcı olarak yazanlar gerçek insani yazarlardır...Gerisi,sadece cismânî yazan teferruattırlar...
Hele ki karşılıksız yazmak...
Ülke nüfusuyla kıyasladığımızda, yazanlarımızın sayısı, ne kadar azdır...
Onbin kişiden biri yazıyor...
Ne kadar acıklıdır bu rakam değil mi ?..
Bu kutsal eylem artarak sürmeli...
Yoksa,cehaletin davet ettiği insani tükenişler ve cinnetler sürecek...
Sadece okumamak...Okuduğunu topluma aktarabilmek...
Elimize geçen güzel bir tabak tatlıyı bölüşmek gibi...
Bir elmayı ikiye bölüp paylaşmak gibi...
Ne kadar güzeldir...
İşte, ben de internetten aldığım ve okuyup beğendiğin bir öyküyü sizinle paylaşmadan edemedim...
......
Bir gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya düşer.
Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır.
En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı olduğunu ve kuyunun da zaten
kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği çıkartmaya değmeyeceğine karar verir.
Bütün komşularını yardıma çağırır. Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar. Eşek ne olduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar. Sonra, herkesin şaşkınlığına, sesini keser.
Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar. Gözlerine inanamaz. Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, toprağı aşağıya silkeleyerek yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır.
Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı bir adım atıp, koşarak uzaklaşır.!
Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü pislik ile.
Kuyudan çıkmanın sırrı, bu pisliği silkeleyip bir adım yükselmektir.
Sıkıntılarımızın her biri bir adımdır. En derin kuyulardan bile yılmayarak, usanmayarak çıkabiliriz.
Silkelenin ve biraz daha yukarı çıkın . . .!
Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır.
En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı olduğunu ve kuyunun da zaten
kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği çıkartmaya değmeyeceğine karar verir.
Bütün komşularını yardıma çağırır. Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar. Eşek ne olduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar. Sonra, herkesin şaşkınlığına, sesini keser.
Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar. Gözlerine inanamaz. Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, toprağı aşağıya silkeleyerek yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır.
Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı bir adım atıp, koşarak uzaklaşır.!
Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü pislik ile.
Kuyudan çıkmanın sırrı, bu pisliği silkeleyip bir adım yükselmektir.
Sıkıntılarımızın her biri bir adımdır. En derin kuyulardan bile yılmayarak, usanmayarak çıkabiliriz.
Silkelenin ve biraz daha yukarı çıkın . . .!
- Toplam blog
- : 1521
- : 1639
- Kayıt tarihi
- : 23.06.07
İnsan yontmakla geçti ömr-ü baharı... Güzel ve canlı heykeller yaptı... Kimisinin içi çabuk boşal..