Yazı yazmaya yıllar önce konuşmak, kendimi ifade etmek isteyip de yanımda kimse olmayınca başladım. Yaşam alanımın kısıtlı olmasından şikâyetçi olup kitaplara gömüldüğüm yıllardı onlar...
Yazdıklarımı ne birine okuttum, nede ne düşünüyorlar diye merak ettim. Ne yazdığım kâğıtlar, ne de yazdığım kalem özenle seçilmiş,..
Yoluna kurban olduğum canım annem
Birgün bir evladım olursa, senin gibi olmasını isterim. Arkadaşım, sırdaşım, güç kaynağım, kızım, herşeyim olsun isterim. Allah sabır versin... Sonradan olma kardeşin...
11 Ağustos 2008 14:23Yabancı mıyız?
Hani el ne der diye kendine çeki düzen verip yaşarken aynı evin içine girince, rahat hatta rahatsız edecek kadar rahat davranan insanlara ve seni seviyorum, kırılmanı istemiyorum onun için bu mutluluğun ve heyecanın geçici olduğunu bilmelisin deyip moral bozan tüm arkadaşlarıma okutmak istedim birden yazınızı. Bir taraftan da, içten içe sizi kıskanıyor olmanın utancını yaşadım. Ne mutlu ki, tenzih edeceğiniz ve yetiştirirken özen gösterdiğiniz çocuklarınız var. Sevgilerimle,
24 Mart 2008 10:46Nerde bu devlet
Daha sonraları ilkel, köhne ve hizmeti sınırlı olan binasından İzzet Baysal vakfı sayesinde modern ve hizmet edebilir binasına geçen hastanede 30 yıl önce doğup daha sonra kendisinin yaptırdığı ilkokulda, anadolu lisesinde ve son olarakta üniversitesinde vakıf başarı bursu ile eğitim görmüş; hastalandığında evinin hemen yakınında vakıf tarafından inşa edilmiş olan sağlık ocağında tedavi olan, tabiri yerindeyse tam bir İzzet Baysal çocuğu olarak, teşekkürler. Sevgilerimle,
21 Mart 2008 14:22- Toplam blog
- : 16
- : 2140
- Kayıt tarihi
- : 10.01.07