Hayvan dostlarımız 1 : Güvercinlerimiz

Edirnede’ki evimizdeyken
Pencereye
Bir çift güvercin  kondu.
Tık tık cama vurdu..
Belli ki açlar..
Burada bir insan var
İnsanın olduğu yerde mama var.
Açtık pencereyi
Karşılıklı bakıştık..
Gözlerimizle anlaştık.
Madem ki öyle
Öyleyse böyle
Diyerek ekmeğimizi
Paylaştık.

O günden sonra her gün
Pencerede tık tık
Biz geldik..
Güvercinleriniz..
İnsan dostlarımız..
Merhaba..
Bir merhabaya
Bir avuç arpa..
İyice ahpab olduk..

Çok kıskançtı karısı
Cadalozdu kocası
Pencereyi açar açmaz
Adam içeri damlar
Yakında ne var ne yoksa toplar.

Kadın kaçtı gitti öteki mevsim
Adam yeni hanımla teşrif etti.
Bir de minikleri  var ki, çok sevimli
Takdim ettiler..
İşte bizimkisi, dediler..
Artık bütün aile ahbap olduk
Bir birimize gider gelir olduk.
Onlara da balkonda ev yapıldı.
Üstlerine çatı çatıldı.

Artık bizim eve girip çıkmak
Serbest; torun oldu bizim heves.
Girdi, çıktı, oturdu,
Kafamıza yuva kurdu..

Gün geldi memlekete göçtük
Göz yaşları içinde helalleştik
Anlamadılar ama boyunlarını
Büktüler.
Balkondan arkamızdan baktılar

Yeni evimize yerleştik. Alıştık
Eski komşularımızdan gün be gün
Çokca konuştuk.

Bir gün, bir de ne görelim
Bizim eski aile de yeni evde
Yine bizim bizim  pencerelerde.

Şimdi, Pembe hanımla, Ahu bey
Torunumuz  Aliş
Hep beraber mutluyuz
Gelecek günler için
Hep beraber umutluyuz…