Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

08 Ekim '13

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Hele şükür, ehliyet aldım sonunda :)

Hele şükür, ehliyet aldım sonunda :)
 

Kaç yaşına gelmişim hala araba kullanmayı bilmiyordum.

Yıllarca hastanede acilde trafik kazalarıyla uğraşınca, haliyle çekindim bu zamana kadar.

Eee, olmuyor tabii ki.

Baktım hakket olmuyor, sonunda yazıldım bir kursa başladım derslere.

Yazılıyı geçtik geldi direksiyon sınavı :)

Yalnız altını çize çize belirtmem lazım, kurs ve hoca çok önemli.

Başladığım kurs Alsancak'taydı, parkura varış bir saati buluyordu; ne öğrenebilirsen artık.

Bir de hocam değişti :)

İki hoca da çok iyiydi ama herkesin araç kullanma ve öğretme stili farklı malum :)

Birinin ''şöyle yapacaksın'' dediğine diğer ''böyle yapacaksın''  diyor :)

İlk hocamın hastası, cenazesi filan var da ondan ayrıldı sanıyordum, ''geçmiş olsun'' demek için aramak istedim; yokmuş öyle birşey, arada olurmuş böyle hoca değişikliği, öyle dediler kurstan, sinirlendim tabii :)

Sınava kalmış 3 gün, hoca değişir mi?

Üstelik yeni sınav sistemine tabi olduğumdan, geri geri gitme, geri geri ark etme, yokuşta aracı durdurup hareket ettirme derslerini görmemişim, daha aracın kontrol panelindeki düğmeleri tanımıyorum :)

Yeni hocam elinden geldiğince anlatmaya çalıştı, ne yapsın yazık :)

Böyle böyle geldi sınav günü :)

Beni sınava alacak sınav komisyonunda kimi göreyim?

Rıfat MERTOĞLU dostumuz :)

Vallahi çok sevindim :)

Görmediğim derslerden dolayı canım çok sıkkın, kursla tartışmışım, heyecanım had safhada :)

Sınavı geçemeyeceğimi de biliyorum ama :)

Sınav hallerim hakket çok şenlikliydi, acemilik, heyecan, yaptığım hatalar derken bana teşekkür edip kurstan sınava katılan hocama aracı verdiler ve bendenizi kibarca arka koltuğa aldılar, kaldım  :)

Rıfat MERTOĞLU hocamız hakikaten gerçek bir eğitimci. Sınav zamanı ha ilkokul bebesi olmuşsun sınıfta ha kocaman insan direksiyon başında, hiç farketmiyor, iş  hocada btiyor. Hocanın öğrenciyi sakinleştirmesi, güven vermesi çok önemli. Kalmak önemli değil, çalışır geçersiniz, kalınca insanın şevkinin kırılmaması lazım.

Rıfat beyin sınavıma katılmış olmasını kendi adıma şans kabul ettim :)

Neyse, sınavdan kalınca kursa sinir olduğumdan, onlardan tekrar derse başlamak istemedim :)

Sonraki direksiyon sınavına yine onlarla katılmak zorunda olmama rağmen dersleri başka yerden almaya karar verdim.

Sınav alanındaki kursları inceleyerek beğendiğim birinin sahibiyle görüşüp sonraki sınava hazırlanmaya başladım.

Hocamın üzerimdeki emeği büyük. Sabah 06:30 da derse başlattı beni 08:00'da Güzelyalı'da vapura bindim, işe geldim;  akşam iş çıkışı yine başladık saat 20:00'a kadar çalıştık, haftasonu da devam ettik.

İlk kursta 21 saat ders almışım ama hocama göre % 5 seviyesindeymişim onunla başladığımda.

Canım sıkıldı tabii :)

Çalışa çalışa 2. sınav günü geldi çattı :)

Bu sefer öncekine göre az biraz daha sakindim,  park manevralarını iki kez yapmam dışında hatam olmadı. Sınav komisyonu hocalarımızın da moral vermeleri ve destekleyici sözleriyle parkuru tamamladım, arka koltuğa geçmedim hiç :)

Sonuçları akşam kurstan öğrenince ne sevindim ne sevindim :)

Nasipse evraklarım hazırlansın, ehliyetimi alacağım :)

Bu zamana kalmak fenaymış, bebem de öyle olmasın diye tatilde onu da başlatacağım kursa :)

Gerçi sınavı geçmiş olsam da esas eğitim şimdi başlıyor :)

Derslere devam :)

Neden diyacahsan?

Ne biliiim ele işte :)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Toplam blog
: 403
: 1023
Kayıt tarihi
: 13.08.06
 
 

Kendi halinde biriyim, ziraat mühendisiyim. Emekli oldum ve kendi işimi kurdum. İzmir'de yaşıyoru..