Hep aynı

Senin bakışların Temmuz sıcağı,

Ben de esen rüzgar, sonbahar…

Hep aynı sessizlikle geliyor gece…

Hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine…

Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum.

Sen böyle kederden taştığın akşam 

Susuşların anlattığını dinliyorum,

Hep aynı yüzler, hep aynı sesler peşimde…

Anlatamıyorum, inandıramıyorum kendime…

Hep aynı yerde birleşiyor bakışlarımız,

Gözlerimi koyacak yer bulamıyorum.

Şimdi açsam pencereyi de beklesem.

Yazılmayı unutulmuş birkaç hikaye daha olmalı,

Her zaman kandırılmış olamayız.

Düşelim mi bu gece aynı rüyaya?

İster misin kokuna sarılayım biraz?

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent

Ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Hep aynı!