Hep varsayımlarla Sevdim Seni

Alnımdan silinmişliğine inat, kalbime yazdım seni

sen uzağıma kaçırırken cismini

onurumu katlettim gururumu öldürdüm

sonra oturup hayalinle konuştum

aklı yitik başıma teselli oldu

hani umut ya adın, seversin belki diye

hiç saydığın varlığımı.

Arada bir sevgiden söz ederdin

ben, yüreğin var sanırdım

var olan her şeyimi yokluğunda kaybettim

önce sağlığım bıraktı bedenimi sonra aklım

daha sonra mı

sonrası olmadı hiç.

İzbe odalarda yaşadım adı yaşamaksa eğer

ağzından adıma verdiğin sözlerle

sıcak ve nemli bir şehirde

susuşunun en acı türküsüydü ciğerimi kanatan

biliyordum oysa değersizliğimi

bir nasılsın esirgenen bir merhaba bağışlanmayacak kadar yoktum gözünde.

Hep bana uğramadan geçtin şehrimden

çok şeyler götürdün giderken benden

ve ilk kez gidişin şehrimden değil yüreğimden

fazlaca kırılmış yüreğim bu sevdayı daha fazla taşıyamadı

Bitirdi sineme sakladığım sevgiyi

Sadece bil istedim…

Hafize Hanaylı.