Filistinli Çocuklar

Şimdi Filistinli Çocuk olmak vardı

Şahadet şerbetini içtiler çocuk yaşta

İnançlarından vermediler taviz

Minnacık bedenleri, görmedi günyüzü

Dinmedi yüreklerinde sızı

İncecik bedenleri oracıkta yıkıldı

Feryatları dünyayı uyandıramadı.

İlgisiz Müslümanlar, insanlık uykuda idi

Leylalarıyla, Hülyalarıyla baş başa

İlgisiz, alakasız ve cahil

Sızlamadı yürekleri asıl ölülerin;

Tekrar tekrar öldüler

İnsanlık için küçücük çocuklar

Neydi suçları acaba?

Lanetlenmiş bir toplum…

İnsanlıktan nasibini almamış insancıklar!

Çocukluklarını yaşatmadı

O körpe kuzucuklara

Cennetin başköşesi size ayrıldı, küçük(!) şehitler

Uçsuz bucaksız bir yer orası

Koşun oynayın; oynayamadığınız oyunları

Orada denecek size!

Lanetlenmişler, size dokunamaz

Mahzun ve mazlum da olmayacaksınız

Allah’ın rahmeti sizlerle

Korkmayın, gerçek korkaklardan!

Varlığınız korkuttu onları

Akbabalar gibi üşüştüler üzerinize

Rüyalarınızda boğulacaklar

Dökülecek dudaklarından yaptıkları zulümler

Işık hızıyla koşacaklar Nar’a.

İsmet YALÇINKAYA