Her köpük parlatmaz insanı!...

Herkesi merak etme yıpratırsın kendini peri kızı. Her kurbağayı öpersen bir yol tutturamazsın ki. Sanma ki o yastık İSTİKBALini yazacak her fena düşlerin de! Geceler bir bir birikir sen tek gecelikleri saymadın ki.

Yaşın erdemlik yaptığı halde sen hata!… Sen vitrin giysen, şirin gözüksen, gözlerindeki sürmeden siyah kalbin nasıl görünüyor bilsem ki!.. Bak sen bir Türk’sün… Türk kızı böyle sembolize edilmez ki!.. Hani gururun nerede? Sen bana olanı anlattıkça benim gözlerim doluyor! Her köpük parlatmaz insanı!..

Mutluluktan uzaksın tabi, nasılda hemcinsine pençe atarsın?... Yetmiyor gibi anlattıkça küçülüyorsun bende!.. Onla bunla oyalanıyorsun bilmeye bilmeye! Zamanın ortalığı karıştırırken mutluluk dilemen bana göre bile saçma.

Sen o masalındaki erkek için ederken dua!.. Yetmedi koşturuyorsun falcı – hacı – hoca!... Bu anlattıkların benim içime bile sinmiyor!.. Nasıl yanında görünüyorum acaba, senin fikrin yanıma yakışmıyor!

Arkadaş! Uzaklaşıyorum senden de fark etmiyor musun?.. Sen daha çorba yapmadan unu şekere batırıyorsun!.. Ah o terbiyen yeniden doğup büyüyemez. Buradan sektire sektire giderekten artık kulaklarımı kapamak geliyor.

Uslanmanı diliyorum!...Gelme artık bu düşüncelerle. Düşünmelisin şimdiden kendini nasıl düzeltebilirim ki diye.