Her ölüm kötüdür.

Ölüm hayatın sona ermesidir.

Ölüm sondur, orada eski ve yeni bulunmaz

Doğumla başlayan hayatımız bazen doğal olarak bazende 3 Haziranda Samsum Tekkeköy de olduğu gibi aniden bitebilmektedir.

3 Haziranda böyle oldu. Samsunda feci bir kaza oldu.

Rize 82 Yıl Hastanesi ortopedi servisinde görevli Dr Hakan Türkmenoğlu, İşadamları Muhammet Kandemir ve Beytullah Kopuz bu kazada vefat etti.

http://www.olay53.com/75883_Rize-nin-Acisi-Buyuk.html

Aralarından en eski tanıdığım Dr. Hakan Türkmenoğlu idi.

Erzurum Numune de ben pratisyen iken, onun teyzeoğlu Mehmet Alkan sağlık memuru idi. Yaz aylarında oraya pratik yapmaya gelirdi. İlk dikişlerini orada attı. O zamanlar nerden bilecektim gün gelecek Hakan'ın ölüm haberini Mehmet'e ben bildireceğim.

Kazadan dört saat kadar sonra, Mehmet'i aradım, baş sağlığı dilemekti biyetim. Neşeli neşeli konuşuyordu. Kazayı ve sonucunu söylemek zorunda kaldım. Mehmet de büyük travma yaşadı.

Dr. Hakan Rize'nin sevilen ortopedistlerinden biri idi.

İşte bu kazada 40’lı yaşlarda üç insan kayboldu gitti. Geriye biri bir aylık dokuz çocuk ve gözü yaşlı üç anne kaldı.

Ne için bu insanlar o gün Samsundaydılar?

Yani yaptıkları binanın yol sorununu halletmek için.

Arsa sahibi “Gelin görüşelim.”demiş.

Onlar da oraya doğru yola çıkmışlar.

Samsun’a 6 km kala, anlatılanlara göre kendini bilmez bir motorsikletli, arkadaşların kullandığı araba ile, başka bir arabanın arasına girmiş. Arkadaşlardan artık arabayı kim kullanıyorsa, motorsiklete vurmamak için sola kırınca, araba kaldırıma çıkmış, takla atmaya başlamış, sonra da olan oldu işte.

Arkadaşlarım 40’lı yaşlardaydı ama nedense her ölüm erken ölüm gibidir.

Nedense ölüm alınca birilerini onları daha fazla özleriz.

Özleriz çünkü çünkü “onlarla daha yapacak şeylerimiz” deriz.

Aslında bunlar yaşanacaksa, onları özleyeceğimizi bilseydik, daha sık görüşür, daha sık birbirimizi arardık, ama öyle olmuyor işte hayatta.

Sizleri her zaman özleyeceğiz.

Her olaydan bir şeyler öğreniyoruz.

Kaybedince bir şeyler daha değerli oluyor.

Hayatta iken, yanımızda iken yakınlarımızın, arkadaşlarımızın kıymetini daha iyi bilmemiz gerekiyor.