Herkes veda etmeden gider bir gün

Bir sabah uyanırsın,

Yoktur artık yanında, seni koşulsuz seven,

Veda etmeden ayrılmıştır, bütün sevdiklerinden...

Giderken bir sürü yapılacak iş ve ulaşılacak hayal bırakmıştır ardında.

Tembihlemeden bırakır yarınlarını ve yapılacakları,

O gün büyür çocuklar,

Omuzlarına bırakılan hayat yükünü, o gün farkeder..

O gün olgunlaşır yürek acıyla.....

Emanetlerini, emanet eder giden geride kalanlara....

Yüreğe sinen o büyük acı, durgunlaştırır insanı,

Bir daha baktırır geçen dünlere

Tadı yoktur artık yediğin hiçbir yemeğin,

İçinde bir sızı hissedersin ara, ara adını koyamadığın,

Ve anlamı olmaz uzun bir süre yeni doğan güneşin.

Kendini bırakırsın bir köşede,

Daha az üzülmeleri için çabalarsın, sevdiklerinin,

Acıyı yüreğinde unutursun..

Bir sabah uyanırsın, her şey değişmiştir hayatında,

Sen istemeden;

Ayak uydurmaya çalışırsın, uzunca bir zaman,

Bilirsin hiç dinmeyecek bir sızı vardır artık yüreğinde,

Vurgun yemiştir hayatın tam orta yerinde.

Bir sabah uyanırsın, , ,

Yoktur artık yanında seni koşulsuz seven.....

Ayrılığın en gerçeği, başlamıştır o sabah,

Ve hiç unutamayacağın bir takvim yaprağında kalır .

Bildiğini yaşadığın gündür,

Herkes ; veda etmeden gider bir gün...