Herkes

"Hiç kimse onsuz olamayacağın biri değildir" demiş bir düşünür...
Adı üstünde düşünmüş taşınmış aklımıza fikrimize yatan bir bir ahenkle; bizi biz yapanı anlatmış...
Herkes bencil, herkes sen, herkes sen değilse; hiç kimse ben de değil...
Ne mantık ama?
Herkesin minvali kendi yaşam şeklinde ise, herkes anlamını; postmodern bir çağrışımda yakamıza yapıştırıyor ister istemez...
Kimimiz, müzikle, kimimiz şiirle yol alıp çoğalırken; "aşk" baştacımız mı olmaya devam ediyor...
Herkesin renkleri ayrı, kimi sarışın, kimi esmer ten'de ama, herkesin huyları da ayrı ayrı... Birbirimizden farklı, lakin bibirine benzer bazen de bibiriyle; özdeşen yaşam şeklimiz benzerlikten öteye tıpkısının aynı olabiliyor. Hani tarih tekerürden ibarettir derler ya, o hesap...
Doğru hesap, yanlış hesap... Yanlış hesap, Bağdat'tan döner misali gibi.
Doğrular bir olmasına rağmen bir değil...
Tutku, hırs ve sevgi ve de olmazsa olmazımız aşk...
Aşk ne de güzel duygu... İnsana özgü, insanca...
Amaaa, hayat sadece AŞK değil ki!
Eeee,
E'si fecaat yaşamların dışındaki yaşam gerçeğinde; herkes kendini yaşar dururken; kendi aklının yettiği, aklının erdiği ve yaşamdan payına düşenle yaşayıp gidiyor şu dünyada...
Acı günde herkes birlikte, dostlukta ise; zillet hissi yok, aksine; paylaşım var...
Kısacası hayatın değil ama herkesin manifestosu ayrı, ayrı...
Herkesten bazı herkesler; kendine duyarlı ise; herkes başka bir duygu selinde mi yoksa bu vaziyette?
Ağdalı yazan yazarlar, bilgiçlik taslarken; herkese eşit mi davranıyorlar sanki?
Bul, öğren, herkesi teğet geç, SEN OL...
Hayatın ve kendinin ironisini; kendin belirle eda'sı varsa; kurulmuş satır arasına herkes farklılığında değil midir bu ince nüansın olması gerekeni!
Mutedil biri bile herkesin gıpta ettiği biri olmak ister.... Dolayısıyla da herkes, o mutedil, ılıman iklimi olan diyardaki havayı tenefüs etmek, yaşamak ister... O İNSAN okşar durur seni, ötekinin ruhundaki insan sevgisini...
Keşke, "herkes sen, herkes ben olsa" diyesi gelir insanın...
Tevazu ile kol-kola girdi mi insan, tadından yenmez bu bahtiyarlığın...
Ama, işte; iki bağlacı yan yana getirme meselesi var...
"Bana ne sizin özel hayatınızdan; ben kendime bakarım" demez mi herkes?
YA DA EN GÜZELİ; "HERKES gibiyim, önce insanım ve toplumun muvazene olgusunu çözdüm, kendimi senin yerine koyabiliyorum, sen olabiliyorum..." diyebiliyorsa; ah herkese, güle güle HERKESE, DERKEN DE; BEN, HERKES SEN OLMAZ MI?

Şadıman Şenbalkan