Herşey olacağına varıyor

Hemen hemen hepimiz sabah kalkıp şöyle kabaca da olsa bir plan yapıp günü yaşamaya çalışırız. Ama bu plan tutar mı derseniz çoğunlukla tutmaz.

Bazen aksilikler sabahtan başlar ve birbirini takip eder adeta. Saatli geçen belediye otobüsünü kaçırırız mesela. Ya da arabamız varsa lastiği patlar, kalakalırız. Sonra işe geç kalırız ve işyerimizdeki sorumluluklarımızı istemeden de olsa aksatmış oluruz. Sinirlerimiz gerilir. Gerildikçe performansımız düşer. Tam anlamıyla domina taşları gibi devrilir herşey.

Aslında yapmış olmak için değilde doğal olarak oluruna bırakıverip, biraz rahatlayınca herşey daha kolay yoluna giriveriyor. Bir anlamda kabulleniş bu. İnsanoğlunun aczini kabullenişi. Hani " değiştirebileceklerimizi değiştirmeye gayret edip, değiştiremeyeceklerimize sabretmek " mantığı. Yaşamın kendi içinde aksakta olsa bir düzeni var aslında. Alnınıza yazılmışsa mutlaka yaşanıyor. Gerisi sadece çırpınış. Ha ! Çırpınmayalım, mücadele etmeyelim mi ? Kesinlikle hayır. Elinden geleni yaptıktan sonra gerisini oluruna bırakmak. Kolay değil biliyorum. Bende başaramıyorum çoğu zaman. Ama teslimiyetin insana huzur veren garip bir rahatlığı var. Ne doğumlara ne ölümlere ne de tesadüflere engel olabiliyorsunuz ve doğasında her hareketin altında yatan bir sebep, bir bağlantı noktası olduğunu anlıyorsunuz zamanla.

Sizin sıkıntınız bir başka insanın hayatında farklı bir neticeye bağlanabiliyor. Ya da tersi. Bir başkasının üzüntüsü sizin hayatınızda yeni bir sayfa açabiliyor. Bir örnek vermek istiyorum. Benim babaannemin ilk eşi savaşta şehit olmuş. Sonra babaannem dedemle evlenip babam ve kardeşleri dolayısıyla da bizler hayata merhaba demişiz. Babaannemin ilk eşi olan dedemiz hem vatan için ölmüş hemde eşinin başka biriyle evlenmesi sonucu bizim doğumumuza vesile olmuş. Hayat ne ilginç çelişkilerle dolu. Bir saatlık zaman dilimi içinde yaşadığımız kocaman kederler ve kocaman mutluluklar gibi. Bir bakmışsın keyfe keyif katarken, bir bakmışsın en büyük acılar kapını çalmış.

Netice hiç biri kalıcı değil. Ne mutluluk, ne mutsuzluk. Yoksa insanoğlu ya çok şımarır, ya da acılar içinde kıvranırdı ümitsizce.

İyi ki de böyle.