Özledim ben

Özledim !

Özledim ben. Hemde çok özledim. Teknolojinin şimdiki kadar gelişmemiş olmasına rağmen daha kolay olan çocukluk günlerimdeki hayatımı özledim. Kötülüklerin şimdiki kadar yoğun yaşanmadığı, bir sakızla yada gazozla dünyanın en mutlu insanı olduğum zamanları özledim. Tv deki tek kanalı bile dört gözle bekleyip, televizyonunuzu kapatmayı unutmayın yazısını okuyup sonra uyuduğum günleri özledim. Okul önlüğümüzün cebine koyup, çitlediğimiz tuzlu çekirdeğin, soymanın sabır istediği, birçok çocuğun günümüzde hiç tadını bile bilmediği iğdenin tadını özledim.

Kendini övmenin ayıp sayıldığı, yüzü kızaran insan sayısının çok olduğu, insana insan olduğu için(zengin yada ağzı iyi laf yaptığı için değil) değer verildiği günleri özledim. Çocuklara önce kendini düşün mesajının değil, arkadaşımla birlikte olursa tarzındaki eğitimlerin verildiği günleri özledim.

Çözemedim ben. Bize ne oldu böyle. Modern ve rahat sandığımız yaşam tarzımız bizden neden alıp götürdü değerlerimizi.