Heyecanlanınca yaptıklarım!

Aslında yaşamın bizi çok düşündüren ve güldüren tarafları çok; bütün mesele bunu algılamakta. Başımıza gelen en acı olayda bile bir mizah gizli sanki. Bu bir oyun, ilizyon, aslında biz çok ciddiye alıyoruz, kendimizi, hayatı, olup biteni! Yalan dünya, bir varmış, bir yokmuş işte!

Ben 2007 yılının ilk yazısını mizah konusuna ayırmak istedim. Kendime çok gülüyorum, yaptıklarım, tepkilerim bazen komik geliyor. Heyecanlandığım zaman tükürerek konuşuyorum! Bu çok ayıp , birazda komik oluyor.T oplumumuzda arkadan konuşmak edepli! bir davranış olarak algılanıyor, kişiyi üzmemiş oluyoruz ya! bende öğrencilerime "Şemsiye ihtiyacınız varmı, ben gene coştum" diyorum, gülüyorlar. heyecanlanınca dilim sürçer, olmadık şeyler söylerim, sonra farkına varınca, amanın!

Ben birde ne yazıkki çok aceleciyim, bir sabah çok erken kalkmayı düşündüğüm ama beş dakika daha uyuyayım diye uyanmadığım ve geç kaldığım "o" sabah, ağız spreyimi koltuk altına, deodorantımıda ağzıma sıktığım!!! Düşünün nasıl bir tat ve kokuyla bütün gün dolaştığımı...

Ankaranın Anadolu liselerinden birinde görevliydim, bir hababam sınıfım vardıki, evlere şenlik, zeki ve yetenekli çocukların olduğu ama çok yaramaz bir lise ikinci sınıftı. Çok fazla yediğim bir öğle yemeğinden sonra sınıfa girdim ve öğrencilerimle biraz konuşmak istedim. Konuşmaya şöyle girdim ki" Çocuklaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar " diye bir ses çıktı, o " a "l ar geğirme nedeniyle çok vurgulu çıktı... Utanç verici ama çok komik bir durum oluştu, ders süresince tüm öğrencilerim gülmekten ders yapamadılar. bende öğretmen masasına başımı hiç kaldırmadan yapışıp kalmıştım! Öğretmen herşeyi bilir hiç hata yapmaz hele pırt, ya da geğirme olacak iş değil! yahu bizde insanız ve insan aslında komik bir yaratık! Yaptığımız çoğu şeyi bir düşünürsek gerçekten komik.

Heyecanlanınca komik oluyorum, ama komik olmak çok güzel!!!

İşte ben böyle tuhaf biriyim yahu!