Heyhat

Heyhat! Geceler mi çok uzun

Yoksa uykular mı bana haram?

Bilmezdim bu kadar acıyacak yaram.

Göz kırpmadan saat beş olmuş bile

Yaşamayınca belki kolay geliyor dile.

Ne kadar haykırsam nafile,

Yalansa şu dünya yaşamak niye.

Heyhat! Hayat mı bir oyun

Yoksa biz mi oyunu hayat sanıyoruz?

Aldanıyoruz üç beş kuruşluk aşklara.

Kalplerdeki kan kırmızı değil artık.

Mecnun unutmuş Leyla’yı,

Kerem mal mülk peşinde.

Bozulmuş insanlık daha on beşinde.

Nerde gözü yaşlı görsem

Kalbi aşktan yaralı;

Ama o aşk dediği

İhanetten karalı.

Yine hüsranla dolu günler,

Gülmüyor yüzümüze hayat,

O düşlediğimiz aşklar artık bayat.

Heyhat!

Aşklar mı hep yalan,

Yoksa biz mi yalancı aşklar buluyoruz?

Kayboluyoruz hayat denen şu yolda,

Ne bahar belli ne de sonbahar.

Ölüm mü dersin o da hayatın her dakikasında var.

O gözlerine bakıp da âşık olduğum yar,

Güzel günler artık çok uzaktalar.

Geceler hep kara gündüzleri hiç sorma

Gel de bu işi sen şerre yorma.

Hayat dediğin havadan, sudan ibaret,

Aşk mı? O da zalimlere emanet.

Daha başındayım derken yolun sonu gelmiş,

Para, mal, mülk yaşamaya engelmiş.

Susma bu şiir bitmesin,

Sen de bir şeyler anlat.

Heyhat!

Ömür mü çok kısa,

Yoksa biz mi çok yaşadık?

Ahmet EREN