Hiçbiyerli

Doğup büyüdüğüm şehirden çıkalı ne çok zaman olmuş.. Bu resmi nette buldum, içimde bir tuhaf  sızı .Savrulup gitmişiz gazel yaprakları gibi amansız rüzgarlarla bir o yana, bir bu yana. Şu saat kulesinin önünde kaç bin adımlarımız  kaldı kimbilir?Rahmetli  anacığımın, bebelerinin elinden tutup kazancılar  çarşısına ayakkabı almaya götürdüğü yol bu. Rahmetli babacığımın, eve sarhoş geldiği akşamlarda beni elimden tutup kebapçı Ethem' e götürdüğü yollar. Uykum var, uyumak istiyorum, 8-9 yaşlarındayım daha. Olmaaz, benim kızım öyle mantı, makarmayla mı büyüyecek? Ethemin kebabı gibi de kebap tatmadım Allah için. Kebapçı dönüşü, yine saat kulesinin önünden geçerdik..

O kadar yabancıyım, o kadar uzağım ki memleketime. Gitsem de yabancıyım, gitmesem de. Sadece Kayseri'ye değil bu duygularım.İstanbul, İzmir. Her yere yabancıyım. Benim değil sanki hiç  bir yer.. Oysa  yıllarca öğrencilerime aşkla, şevkle söylettiğim şarkı ne güzeldi: " Gitmesek de, gelmesek de o köy bizim köyümüzdür""

Nedense bu şarkı beni hep hüzünlendirir, en çok çocuklara ilk kez öğrettiğimde duyduğum coşkuyu özlerim. Tahtanın başında şarkının sözlerini yazarken, ilk seslendirişimde verdiğim coşkuyu hemen alırdı yavrularım. Gözlerim nemlenir, bebelerim bunu farkeder, anında onlar da bana verirlerdi coşkuyu:

-Ne güzel  şarkı öğretmeniiiim!!  Şimdi şarkıların yerini "zikirmatikler" almış ya, cümle burda biter .Söyleyecek söz kalmadı artık..

Blogdan bir arkadaşımla konuştum geçenlerde, uzun süredir blog yazmayan bloggerleri ayıklayacaklarmış dedi. Olur mu öyle şey yahu? Yazmasak da, cızmasak da blog bizim bloğumuzdur! Öyle değil mi dostlar?. Neyse, tedbir amaçlı bir blog yazmaya karar verdim,işte yazıyorum. MB bizi ayıklayamaz.Bizler bu sitenin en eski sahipleriyiz, Almanya'dan oğlum gelecek,evi boşalt! diyen ev sahipleri  mi bunlar yahu? 

Hergün efkarımı,teessürümü on blog yazsam bitiremem. Ama yazmak gelmiyor içimden, toplumsal bunalımdan kaynaklanan bir tükenmişlik sendromunun tam ortasındayım, çevremdeki pek çok insan gibi. Kafalar yorgun,ruhlar yorgun,yürekler yorgun.. Sevgili Candan Erçetin'in şarkıda söylediği gibi: " Elbette bazen çiçek açıp/ Bazen solacağız/ Elbette bazen hızla dönüp/ Bazen duracağız" 

Ama, bu kez karanlık çoğaldı gibi. Umarım, herşey yoluna girer..

Selam ve sevgilerle..