Hor görülen çocukluk

Sizden özür dilerim çocuklar. Bunca haksızlığa, sömürüye, acıya maruz kaldığınız halde size yardım edemediğim için. Buna gücüm yok. Sizi anlıyorum ama elimden bişey gelmiyor. Beni anlayın lütfen ancak siz anlarsınız çocuklar. Büyükler anlayamaz. Onlar çoktan kör olmuş, kalpleri çürümüş. Sizin yöneteceğiz bir dünya mümkün. Bu bir ütopya değil. Asıl ütopya bu büyüklerin dünyası. Sizin dünyanız gerçek. Sadece bu gerçekten vazgeçmeyin. Sizin gerçek dünyanızda kimse kimseyi...yönetmeyecek. Herkes kendini yönetecek. Bu bireysel olacak ve sonra toplumsal.

Siz büyüklerin sanal dünyasına değil, onlar sizin gerçek dünyanıza ayak uyduracak. O zaman anlayacaklar sizin degerinizi. Yalan ve korkularıyla sizi aldatamayacaklar. Onların size vermesi gerekip de veremedigini siz onlara vereceksiniz. Onlar sizi anlamadığı için utanacaklar. Ama bu sizin umrunuzda olmayacak. Çünkü zaten onlardan bir beklentiniz olmayacak. Kimse sizi üzemeyecek, buna kimsenin gücü yetmeyecek ve ben buna gerçekten inanıyorum çocuklar. Bu bir ütopya degil. Büyüklerin anlamasını beklemiyorum zaten anlayamazlar. Varsın dalga geçsinler kendi acizliklerini unutup. Hiç umrumda değil. Sizin de umrunuzda olmayacak biliyorum. Hep sizi küçümsediler, dalga gectiler. Herşeyi bildiklerini zannettiler. Hayatinizi mahvettiler. Artık izin vermeyin çocuklar.