Hoşgeldim:)

Hoş geldim dedim kendime bugün, hoş geldim yeniden. Balkonda oturmuş düşünüyorum, her zamanki gibi. Yanımda kahvem, önümde sarı kapaklı defterim, ucu yumuşak kurşun kalemim, dostlarım yani.

Hoş geldim dedim kendime bugün. Dün çok düşündüm çünkü, bütün yol boyu. Evden iş yerine kadar yürüdüm. Sağ ayağımın altı su toplamış, topuğuma kan oturmuş, varsın olsun. Ben yürümeyi sevmem pek, gideceğim yere bir an önce varmak isterim. İçimde hep durduramadığım bir telaş var... Aynı İstanbul gibiyim, sürekli telaşlı, ama hiç bir yere varamayan. Bununla doğmuşum sanki dedim dün, lanetli bir mühür gibi. Söküp atmalıyım dedim yürürken. Bu telaşı atmalıyım, bu beni bir yere vardırmayan telaşı.

Onun için, hoş geldim yeni dünyama.

Dün ta evden ofise kadar yürüdüm kendimi denemek için. Oh olsun bana, ceza olsun!

Vardırmıyorsa seni o telaş bir yere, yürü bakalım Kozyatağından, Ziverbeye...

Asude Köroğlu /17.07.2010