Hoşgeldin bebek, yaşama sırası sende...

Çok heyecanlıyız, bir çocuğumuz olacak,

Dayanamadık cinsiyetine baktırdık;

Erkek olacakmış.

Olsun…

Hiç ayırım yapmadık ki, cinsiyeti ne olursa olsun çok seveceğiz.

***

Ama derinlerde bastırılmış feodal Cüneyt, bana fark ettirmemeye çalışarak daha çok seviniyor.

Fark ediyorum ve utanıyorum;

-''Sus diyorum ayıp, yakışıyor mu sana hiç? ''

Utanıyor ve susuyor ( ama için, için gülüyor ) …

***

Harika bir şey yahu, bir erkek arkadaşım olacak.

Birlikte büyüyeceğiz, öğreneceğiz.

Ben yaşadıklarımı anlatacağım,

-''Bak böyle yap veya yapma!'' edası ile değil;

-''Ben bunları yaşadım, sonuçları böyle oldu. Sen de kendi serüvenini yaşayacaksın, seçimler sana ait.'' kıvamında.

***

Belki aşklarını da anlatırsın, istersen sana bazı taktikler (!) de verebilirim.

Gerçi zamanla anlayacaksın; bu işlerin öyle taktikle falan da olamayacağını…

***

Pişerken belki acılar da çekeceksin ama annen ile birlikte sana hep destek olmaya çalışacağız.

***

İyice delikanlı olunca, ortaya mangalı koyacağız ve karşılıklı kadeh tokuşturacağız.

Sana nasıl içileceğini öğreteceğim;

Ara sıra, kararında, muhabbetiyle, karıştırmadan ve de aşırıya kaçmadan…

***

- ''N’ olacak bu memleketin hali? ’’ diyeceğiz…

Dedenin sohbetlerinden biliyorum, eminim çok şey değişmemiş olacak,

Sadece yöneticiler değişmiş olur belki…

***

Öööf, nasıl geçecek bu birkaç ay? Daha doğumuna çok var…

***

Yok, yok dayanamayacağım, doğumunda ben de orada olmalıyım.

Selamlamalıyım seni ilk çığlığında…

Hep yanında olmaya çalışacağımızın ilk işaretini,

Annenle birlikte ben de verebilmeliyim…

***

Annenin doğumunu yaptıracak Dr.Bülent’ e,

Ameliyathaneye girip, giremeyeceğimi soruyoruz,

Karşı çıkıyor,

- ''Olur mu öyle şey'' diyor. Hijyen vs. bir sürü şey…

Selda’ yı devreye sokuyoruz, (o zamanlar aynı hastahanede).

-''Dayanamaz, bayılır bir de onun ile uğraşırız'' diyor Dr. Bülent ama bakıyor ki çok kararlıyım,

-''Tamam diyor?'' ameliyathane kurallarına uymak koşuluyla…

***

Çok seviniyorum.

Bu anı belgelemek de gerek ama...

Kameram yok o zamanlar.

Neyse, onu da hallediyorum.

Artık herşey tamam…

***

Sabah kalkıyorum (kalkamıyorum),

Midem bulanıyor,

Başım da berbat.

Ayakta duramıyorum.

Ellerimi de kaldıramıyorum, parmaklarımı bile oynatacak halim yok.

Müthiş bir halsizlik…

***

Gene aynı hastahaneye gidiyoruz.

Selda koşup geliyor sağ olsun,

Tetkikler vs. derken sonuç;

Hepatit A…

***

Ama…

Ama oğlumun doğumu?...

…

***

Merak edilecek bir şey yokmuş,

Birkaç ay içinde geçermiş, bol bol dinlenmeliymişim!

***

Ne de çabuk geçti zaman,

Daha hastahaneden çıkamadan

Doğum vakti geldi çattı...

***

Az önce annen geldi yanıma;

Dr. Bülent vakit tamam demiş, yarın annen de hastahaneye yatacakmış.

Ben üst katta, o doğum servisinde…

Boğazıma bir şey düğümleniyor ama belli etmemeye çalışıyorum,

Onu tatile yollar gibi uğurluyorum…

***

Ameliyathane önünde bekleme odasındayız.

Yanımda deden ve teyzen Serpil,

Üzerimde pijamam...

***

Müthiş telaş ve endişe içindeyim,

Hiçbir şey yapamıyorum.

Heyecanımı bastırmaya çalışıyorum ama nafile,

Serpil anlıyor ve halime kıkırdıyor…

***

Şükürler olsun!

Herşey yolundaymış, doğum iyi geçmiş.

Sen de annen de iyiymişsiniz.

***

Önce cam ardından, yeni doğan bölümünde selamlaşıyoruz.

Hastalığımın bulaşıcı dönemi bitmiş ama,

İnsanlar tedirgin oluyor, haklı olarak…

(Çocuk bölümünde sarı benizli bir adam…)

***

Nihayet, annenin odasında seni ilk kez kucağıma alıyorum.

Daha doğrusu almaya çalışıyorum, o kadar küçüksün ki, bir yerini incitirim diye çok korkuyorum.

Boynunu kokluyorum,

O süt ile çocuk kokusu karışımı harika koku…

Başını elime alıyorum, öyle küçük ki; bir limon kadar.

Korkuyorum, Ayşe teyzene,

-‘’ Çok küçük değil mi? Nasıl büyüyecek?’’ diyorum,

Gülümsüyor,

-‘’ Merak etme büyür, hem de çok büyür. ’’ diyor.

Biraz rahatlıyorum…

***

Annen ile göz göze geliyoruz,

Mutlulukla birbirimize bakıyoruz…

***

Adını daha önce annen ile anlaştığımız gibi Alicem koyacağız.

Ben seçtim bu ismi, özgün olsun istedim.

Ama sonra öğrendim ki;

Hacıbektaş’ da birkaç evin kapısını çalsan, mutlaka bir Alicem çıkarmış karşına.

***

Burada sana zaman zaman yazacağım,

Yaşadıklarımı paylaşmaya çalışacağım,

ama daha önce de söylediğim gibi,

Öğüt vermeden, yaşadıklarımı anlatarak,

-‘’ Ben bunu yaşadım, böyle oldu. ‘’ kıvamında.

Değerlendirmeyi de sana bırakacağım (eğer ister isen, belki de biraz torpil yapar yardım edebilirim (!).)…

***

25.10.1995

Alicem ŞENGÜN

Hoşgeldin bebeğim, umarım sana bu dünya sağlık ve mutluluk verir.

Umarım seni mutlu edebiliriz…